افکار

- مارک کازیوروسکی متخصص و مورخ آمریکایی ضمن بیان این مطلب در مصاحبه با جرس، اظهار داشت: برای من قابل پیش بینی نیست که شرایط موجود[در زمینه مذاکره با آمریکا] به این سادگی تغییر کند. اگر این شرایطی در دوران ریاست جمهوری خاتمی و رفسنجانی پا برجا ماند و تغییر نکرد، دلیلی برای تغییر آن در شرایطی که امروز در آن قرار داریم وجود ندارد. و سوال من این است که امروز چه دلیلی برای مذاکره و امتیازدهی وجود دارد؟ تصمیم نهایی با[آیت الله] خامنه ای برای او بسیار روشن است که نه آمریکا و نه اسرائیل به ایران حمله نظامی نخواهند کرد. او هرگز تا این حد قدرتمند نبوده است.
وی با بیان اینکه «ایران در حال حاضر نیازی به سازش با آمریکا بر سر برنامه هسته ای ندارد»، گفت: باید منتظر ماند تا شرایط موجود شاید به طور غیرمنتظره ای تغییر کند و منجر به تغییر رفتار ایران شود. مثلا انتخابات آینده ریاست جمهوری در ایران به سمتی رود که همه چیز را عوض کند. اما این فقط یک فرض است. البته احتمال اینکه حاکمیت از بروز چنین اتفاقاتی جلوگیری کند به مراتب بیشتر از وقوع آن است. تنها توصیه من به دولت آمریکا این است که اگر به دنبال توافق با ایران هستید باید صبور باشید. ممکن است این صبر شما شش ماه طول بکشد یا شش سال و شاید هم شصت سال!
وی درباره موضع صریح رهبر معظم انقلاب در رد ادعای آمریکا برای مذاکره مستقیم گفت: او همیشه و بیشتر از دیگر مقامات ایران مواضع ضد آمریکایی داشته و از موضع اخیر چندان متعجب نشدم.
کازیوروسکی معتقد است: علی رغم فشار تحریم ها دلیل قوی ای نیز برای سازش وجود ندارد. ایران از ذخیره ارزی خوبی برخوردار است… تأثیر تحریم ها بسیار قوی بوده اما این به آن معنا نیست که این شرایط به طور خودکار منجر به تغییر موضع حکومت ایران شود. شرایط اقتصادی ایران در حال حاضر به بدی دوران جنگ ایران و عراق نیست. ایران در حال حاضر میزان قابل توجهی پول و اندوخته ارزی در بانک دارد. احتمالا تا دو سه سال دیگر هم قادر به مقاومت در برابر تحریم ها خواهد بود.
این تحلیلگر آمریکایی اذعان کرد: در تابستان ۱۹۸۲ که شرایط جنگ به نفع ایران تغییر کرد، موقعیت استراتژیکی را برای آمریکا تغییرداد. در آن شرایط آمریکا واقعا سیاست بازدارندگی را در برابر انقلاب ایران پیش گرفت. آمریکا حتی به سمت کمک به عراق در جنگ حرکت کرد.
وي افزود: حتي شنيده ام كه آمريكا در آن دوره اطلاعات جاسوسي بسيار ارزشمندي را در رابطه با تحركات ايران در اختيار عراق قرار مي داده است. در آن مقطع آمريكا كاملا به سمت عراق متمايل بود و از بغداد حمايت مي كرد تا مانع ورود ايران و تصرف خاك عراق توسط ايران شود.