افكار نيوز - نشریه معروف آلمانی در گزارشی از وضعیت اقتصادی و اجتماعی آمریکا و گسترش فاصله طبقاتی در این کشور تاکید کرد که ستاره امپراطوری آمریکا در حال افول است و احتمال قرار گرفتن این کشور در جمع کشورهای جهان سوم افزایش یافته است.
به گزارش خبرنگار سرویس بین‌الملل " افکار "، نشریه آلمانی اشپیگل خاطرنشان کرده است: در روزهای اخیر درحالیکه آمریکایی های پولدارکمک های میلیاردی خود را به امور خیریه جشن می گیرند بقیه مردم این کشور در وضعیتی بدتر از هر زمان دیگر بسر می برند.
در آمریکا بندرت افراد در یک دوره طولانی بیکار بوده و فاصله بین فقیرترین و پولدارترین مردم به این صورت فاحش و زیاد نبوده است.
وضعیت ساکنان شهرکونتشورا در شمال لس آنجلس با وجود آنکه از نظر مالی خوب است؛ ولی حدود ۲۰درصد آنان در معرض بی خانمان شدن قرار دارند.
یک گروه خیریه در تابستان سال پیش در این شهرک خواستار مجاز شدن خوابیدن در خودروها شد؛ درخواستی که در سراسر آمریکا ممنوع است؛ این درخواست بعد از آن مطرح شد که مردم متوجه شدند؛ افرادی که در خودروها می خوابند در خودروهای قدیمی نمی خوابند؛ بلکه در خودروهای نو و امروزی استراحت می کنند و این افراد هم کارگران مکزیکی و یا بی خانمان نیستند؛ بلکه همسایه های قدیمی خود آنان هستند.
این گروه همچنین متوجه دو برابر شدن شمار اشخاص مراجعه کننده به مراکزخیریه برای گرفتن غذا شد، بعضی از این اشخاص با خودروی بی ام و می آیند و برای خیلی از مردم آمریکا این خودروها یادآور دوران خوب اقتصادی است.
" ویلیام سینلی " کارشناس امور اجتماعی و رفاهی و رییس امور خیریه این شهرک گفت: این فقیران جدید اشخاصی هستند که هیچ وقت فکر نمی کردم با آنها درخیریه روبه رو شوم، اشخاصی از طبقه مرفه بوده اند که اکنون بیکار شده و در معرض بی خانمان شدن قرار دارند؛ امروز ما اشخاصی را در خیریه ها مشاهده می کنیم که خودروهای آنها ۵۰ هزار دلار ارزش دارد و تا چندی قبل صاحب خانه بوده اند.
در این گزارش آمده است: شمار میلیونرها در آمریکا در سال ۲۰۰۹ حدود ۱۷ درصد افزایش یافته است دو هفته قبل نیز ۴۰ نفر از ثروتمندان آمریکا ازجمله بنیانگذار مایکرو سافت اعلام کردند که بعد از مرگ نصف ثروت آنها برای امور خیریه صرف شود.
کارشناسان از این نگران هستند که اقتصاد آمریکا برای سالها ضعیف بماند، این نگرانی زمانی افزایش یافت که کمک های دولتی نه تنها در کلیت وضعیت جامعه آمریکا تغییری ایجاد نکرد؛ بلکه درست برعکس برای خیلی از مردم وضعیت بد و بدتر می شود.
بنا بر یک نظرسنجی ۷۰ درصد جمعیت آمریکا هنوز بر این باورند که رکود اقتصادی این کشور ادامه پیدا می کند؛ این رکود اقتصادی این بار فقط اشخاص فقیر را مورد هدف قرارنداده؛ بلکه اشخاصی با تحصیلات و درآمد خوب طبقه متوسط را نیز مورد هدف قرار داده است و آنان همچنان از آینده خود احساس نگرانی می کنند.
هم اکنون از هر ۱۰ نفر حدود چهار نفر در آمریکا خود را جزو قشر متوسط دانسته و معتقدند که جایگاه اجتماعی خود را بیش از این نمی توانند؛ نگهدارند.
" آریانا هافینگتن " یک روزنامه نگار معروف آمریکایی در مطلبی در این باره نوشت: آمریکا در معرض خطر ورود به جهان سوم قرار گرفته است.
" در کنار مشکلات ملکی و اقتصادی و بدهی ها در آمریکا؛ فاصله طبقاتی رو به گسترش است، وضعیتی که این کشور از بحران اقتصادی اواخر دهه ۲۰ تاکنون این کشور با آن مواجه نشده بود برای اولین بار از جنگ جهانی دوم تاکنون آمریکایی ها با مشکل بیکاری دراز مدت مواجه شده اند، شمار بیکاران دراز مدت سه برابر وقت های بحرانی دیگر در آمریکاست وانتظار می رود که این روند افزایش پیدا کند.
در حالیکه رقم بیکاری بعد از پایان رسمی رکود اقتصادی در آمریکا ۹/۵ درصد بود؛ ولی اگر اشخاصی را جزو آن حساب کنند که جستجو برای کار جدید را رها کرده و یا کارهای مقطعی برای چند صد دلار در ماه انجام داده و از حساب پس انداز خود زندگی می کنند؛ این رقم به ۱۷درصد کل جامعه کاری آمریکا می رسد.
بنا به آماری حدود ۵۰ میلیون آمریکایی برای مدت زمان کافی غذا ندارند و یک هشتم بزرگسالان و یک چهارم کودکان آمریکایی ها ازکوپن های غذای مراکزخیریه استفاده می کنند؛ این رقم باور نکردنی متعلق به کشوری است که ثروتمندترین کشور دنیا محسوب می شود.
چیزی که برای آمریکایی ها از همه خطرناکتراست از دست رفتن خوش بینی به آینده در بین آنان است، کشوری که مردمان آن به خوش بینی معروف بودند اکنون اکثر شهروندانش انتظار دارند که زندگی کودکان آنها از زندگی خودشان بدتر شود.
امروز خیلی از آمریکایی ها این نکته را فهمیده اند که رویای آمریکایی خودشان فقط یک تب بود تعداد فرصت های شغلی کم و درآمدها با رکود مواجه شده و نابرابری روز افزون در جامعه حاکم است.
العالم همچنین گزارش داد: آمریکا با یک بحران ساختاری مواجه است و اگرچه این بحران از خیلی وقت پیش شروع شده؛ ولی آنها تازه متوجه آن شده اند؛ رونق سهام، ملک و افزایش بی نهایت بدهی ها و تب مصرف گرایی این نکته را مخفی نگهداشته که ۳۰ سال رشد اقتصادی هیچ تاثیری روی جامعه آمریکا نداشته است.
در سال ۱۹۷۸ میانگین درآمد مردها در آمریکا ۴۵ هزار و ۸۷۹ دلار در سال بود، این رقم در سال ۲۰۰۷ با محاسبه تورم حدود ۴۵ هزار و ۱۱۳ دلار بوده است؛ تمام این درآمدها شامل منافع کلان سهامداران و شرکت های بزرگ و بازارهای مالی بوده است و این منافع به اشخاصی رسید که همیشه پولدار بوده اند.
در۳۰ سال اخیر با آنکه تولید ناخالص داخلی آمریکا ۱۱۰ درصد افزایش یافته است؛ ولی درآمد ۹۰ درصد آمریکایی ها از سال ۱۹۷۳ فقط افزایش بسیار اندکی داشته، در حالی که تعداد اشخاص پولدار در آمریکا تقریبا سه برابر شده است.
در سال ۱۹۷۹ یک سوم سودی که آمریکا بدست آورده بود به طبقه ثروتمند جامعه آمریکا می رسید درحالیکه امروز ۶۰ درصد از در آمدهای آن به دست اشخاص پولدار می رسد.
در سال ۱۹۵۰ یک رییس شرکت به طول میانگین ۳۰ برابر یک کارگر ساده حقوق می گرفت؛ در حالیکه امروز این مدیر حدود ۳۰۰ برابر حقوق یک کارگر ساده حقوق می گیرد.
امروز یک درصد آمریکایی ها ۳۷ درصد دارایی کل این کشور را در اختیاردارند و این نابرابری به اندازه زمان رکود اقتصادی آمریکا در اواخر دهه ۱۹۲۰ است.
آمارها نشان می دهند که شانس یک آمریکایی برای رفتن به طبقه متوسط بالا حدود چهار درصد است که این پایین ترین حد در بین کشورهای صنعتی دیگر است.
سیاستمداران آمریکایی جوابی برای تشدید این بحران احتمالی نمی بینند و واشنگتن به دنبال ایجاد اشتغالی است که هنوز ایجاد نشده اند.
" پاول کروگمن " برنده جایزه نوبل از آمریکا با اشاره به اینکه خیلی از شهرهای آمریکا در آستانه ورشکستی بوده و پول پرداخت هزینه نگهداری ازخیابان ها را هم ندارند؛ گفت: در آمریکا چراغها خاموش می شود، مشکل اصلی این است که دیگر آنها نمی توانند مصرف گرایی کنند چون حساب پس اندازی نداشته و ارزش خانه های آنان نیز به نصف رسیده است؛ آنها دیگر وام های ارزان دریافت نکرده و درآمدشان کاهش یافته و یا بیکار شده اند.
" آنان دیگر قادر به پرداخت مالیات نیستند و برای همین هم خیلی از ایالت ها و شهرها با شکاف های بزرگ در بودجه هایشان رو به روشده اند، در ایالت هاوایی و در برخی از هفته ها مدارس را روزهای جمعه تعطیل می کنند تا هزینه ها را کاهش دهند در منطقه ای از ایالت جورجیا اتوبوس های شرکت واحد را خوابانده اند، در شهر کلرادو اسپرینگز با حدود ۳۸۰ هزار نفر جمعیت برای صرفه جویی یک سوم
چراغهای خیابان خاموش شده اند و خیلی از آمریکایی ها خانه های خود را از دست داده و خیلی از آنها یا در شهرها چادرنشین بوده و یا در بین بی خانمان ها زندگی می کنند ".
" ۶۱ درصد آمریکایی ها هیچ ذخیره مالی نداشته و فقط ماه به ماه زندگی می کنند و روبه رو شدن با یک صورتحساب بیمارستانی می تواند تبعات حیاتی برای آنها در پی داشته باشد ".
در پایان این گزارش با اشاره به اینکه خیلی از مردم حتی پول ثبت نام کودکانشان را در کودکستان ها ندارند؛ آمده است: دیگر در آمریکا کارهای ساده ای مانند فروشندگی و دستیاری نیز پیدا نمی شود.
/ ب +
