رجانیوز مهمترین بخش های مهمی از مصاحبه اش با سخنگوی شورای نگهبان را منتشر کرده است:

* در مباحثتخصصی مربوط به روابط بین‌الملل، تحریم‌های اقتصادی عموماً با هدف تغییر یک نظام سیاسی و یا اصرار برای تغییر رفتار کشور هدف است که هر دوی اینها مغایر با اصول و قواعد شناخته شده حقوقی است زیرا اصل «عدم مداخله» یکی از اصول شناخته شده و اصول عرفی حقوق بین‌الملل است.

* اصل «منع توسل به زور» نیز از اصول شناخته شده حقوق بین‌الملل است. طبق این اصل در روابط بین دولت‌ها، دولت‌ها باید رفتارهای مسالمت‌آمیز در قبال هم داشته باشند. حتی اگر اختلافی دارند برای حل و فصل آن از روش‌های مسالمت‌آمیز استفاده کنند که این اصل نیز در تحریم‌های یک جانبه امریکا علیه ایران نادیده گرفته شده است.

* امریکا درصدد آن است که با دیپلماسی فشار، اجماع بین‌المللی موفقی را علیه جمهوری اسلامی ایران به وجود آورد اما با توجه به اقداماتی که جمهوری اسلامی ایران تاکنون انجام داده خوشبختانه نتوانسته است در این زمینه نیز موفقیت‌هایی به دست آورد.

* در این زمینه که در برابر تحریم ها باید چه راهکار حقوقی را در پیش بگیریم، معمولاً در روابط بین‌الملل یکی از اقداماتی که می‌توان انجام داد، مقابله به مثل است. اگر کشوری رفتار خلافی داشت، کشور هدف می‌تواند همان رفتار مشابه را داشته باشد و در اینجا دیگر نقض حقوق بین‌الملل تلقی نمی‌شود. جمهوری اسلامی ایران نیز امکانات اقتصادی خوبی دارد که می‌تواند از آنها استفاده کند.

* آنچه که شورای امنیت در صدور قطعنامه‌ها و اتخاذ تصمیمات ‌بیان می‌کند، این است که سازمان ملل خود را یک مرجع سیاسی تلقی می‌کند، نه یک مرجع قضایی. مرجع قضایی آن آی. سی. جی و شورای امنیت یک مرجع سیاسی است. برای همین تصمیماتی که اتخاذ می‌کند سیاسی است که این تصمیمات می‌تواند مبنای حقوقی نداشته باشد. کما اینکه خیلی از همین قطعنامه‌های اخیر فاقد مبنای حقوقی روشن است.

*در بحثتحریم‌ها و رابطه برخی از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی با جمهوری اسلامی ایران باید توجه داشت که جامعه و سازمان‌های بین‌المللی و مکانیزم بین‌المللی که برای حل و فصل اختلافات و پیگیری امور ایجاد شده امروزه به عنوان ابزار در اختیار کشورهای خاصی قرار گرفته است.

*برخی از کشورهایی که در شورای امنیت مطرح شدند یا آزمایشگاه هسته‌ای داشتند و یا صراحتاً اعلام می‌کردند که ما به دنبال دستیابی به سلاح هسته‌ای هستیم. درحالی که جمهوری اسلامی ایران رسماً منکر این قضیه است. عالی‌ترین مقامات ما رسماً این مطلب را نفی می‌کنند. آژانس مکرراً بر ما نظارت می‌کند و هر کاری را که جمهوری اسلامی انجام می‌دهد به آژانس گزارش می‌کند. لذا هیچ مبنا و توجیهی به جز ابزاری شدن سازمان‌های بین‌المللی برای ارجاع ما وجود ندارد.

*تحریم‌های اقتصادی درست در جهت عکس اهداف حقوق بین‌الملل حرکت می‌کند. یعنی وقتی منشور سازمان ملل را ورق می‌زنیم در همان ابتدا اهداف عالی شکل‌گیری سازمان ملل و حقوق بین‌الملل را تأمین صلح و امنیت بین‌المللی می‌بینیم. صلح و امنیت بین‌المللی لوازمی دارد. وقتی وارد تحریم‌ها می‌شوید یعنی وارد اقدامات خشونت‌بار می‌شوید و می‌خواهید درگیری‌ها را تشدید کنید. تشدید این درگیری‌ها ممکن است منجر به درگیری‌های نظامی هم بشود.

*زمانی که از کارکرد سازمان‌های بین‌المللی و نظام بین‌الملل ناامید شود و مشاهده شود که هر روز ناعادلانه اقدامی علیه ایران انجام می‌شود جمهوری اسلامی ایران هم می‌تواند در جهت دفاع از منافع ملی خود هر اقدامی را انجام بدهد.

* بسیاری از دولت‌های جامعه جهانی روش شورای امنیت و اقداماتی را که دولت امریکا انجام می‌دهد، قبول ندارند. بعضاً ممکن است بر اثر فشارهای وارده در معذوریت های قانونی نیز قرار بگیرند و اقداماتی انجام بدهند، ولی عموماً آنها هم با این‌گونه محدودیت‌ها و تشدید اقدامات موافق نیستند. بنابراین ایران با غیر قانونی خواندن این قطعنامه ها می‌تواند به راه خود ادامه بدهد.

*با توجه به پیش‌بینی‌های برخی از امریکایی‌ها، آنها هم معتقدند اگر تحریم‌ها به صورت جدی اعمال شود و صادرات نفت را قطع کنیم، در درجه اول امریکا و کشورهای صنعتی ضرر خواهند کرد. چون ممکن است قیمت نفت به مبالغ بالای ۲۵۰ دلار برسد. از این جهت آنها هم احتیاط می‌کنند. به نظرم ما هم باید صادرات و وارداتمان را مدیریت کنیم. البته در بخش واردات مدیریت‌های خوبی شده است.

* پیش بینی می کنم حداقل تا یک سال آینده هیچ‌گونه جنگی صورت نخواهد گرفت. چون شرایط منطقه‌ و جهان و همین‌طور شرایط امریکا و ایران هیچ‌کدام ایجاب نمی‌کند چنین اقدامی انجام شود.

*ما در پیگیری‌های حقوقی‌مان نسبت به دعاوی خارجی فاقد مدیریت واحد و مؤثر هستیم. البته در دولت‌های نهم و دهم اقدامات و فعالیت‌های خوبی شده است اما همچنان در این زمینه فاقد انسجام لازم هستیم و همین امر موجب شده در پرونده های بین المللی مثل مسدود شدن حساب بانک های ایرانی در انگلیس، پرونده آمیا، خروج نام گروهک تروریستی منافقین از لیست گروهک های تروریستی انگلیس و … آن‌طور که لازم است عمل نکنیم.

*در موضوع آمیا دولت آرژانتین مکرراً با فشار صهیونیست‌ها در آنجا فشار می‌آورد که این مسئله را به هیچ‌وجه از روش‌های حقوقی حل نکنند. در مجموع اینکه اگر اینترپل و کشورها نگاه مستقلی به این قضیه داشته باشد، قطعاً اسناد و مدارک روشنی که در این زمینه داریم گویای عدم توجه اتهام به جمهوری اسلامی ایران است.