تکاوری که صدام برای اسیر کردنش جایزه تعیین کرده بود

به گزارش افکارنیوز، امیرسرلشگر یعقوب علیاری تکاور گمنام ارومیه ای بود که صدام برای مرده و زنده او جایزه تعیین کرده بود که این نشان از هراس رژیم بعثعراق از فعالیت های این ارتشی دلاور داشت.

دوران جنگ عرصه تجلی رشادت دلیرمردانی بود که به بهای جان خود، آب و خاک و ناموس ایرانی را پاس داشتند.

دلاورانی که گاه آن گونه که شایسته است به نسل امروز شناسانده نشده اند و در عین خوشنامی در بین همرزمان، در عرصه عمومی گمنام مانده اند.

سرلشکر شهید یعقوب علیاری بنیانگذار و نخستین فرمانده لشکر ۵۸ تکاور ذوالفقار ارتش، از زمره این جنگاوران توانمند و کمتر شناخته شده ایرانی است.

این تکاور گمنام ارتش در مهر ماه سال ۱۳۱۸ هجری شمسی در محله «هفت آسیاب» ارومیه دیده به جهان گشود.

در سال ۱۳۳۸ وارد دانشکده افسری و در سال ۱۳۴۱ با درجه ستوان دومی و رسته پیاده به دوره مقدماتی اعزام شد.

پس از یک سال با نمره ممتاز فارغ التحصیل و به یگان چترباز که بعدها تیپ ۲۳ نیروهای مخصوص نامیده شد، رفت.

دوره های چتربازی، نیروی ویژه، تیز یلان، رنجر و نیروهای مخصوص، اسکی و جنگ در کوهستان، آموزش زبان انگلیسی را در ایران، آمریکا و فرانسه طی کرد.

در سال ۱۳۵۳ جزء سپاه صلح سازمان ملل به مدت شش ماه به کشور ویتنام اعزام شد که خود، عاملی برای پیشرفت و بالا بردن دانش نظامی او بود.

در سال ۱۳۵۸ در راستای اجرای فرمان ابلاغی، تاسیس، سازمان دهی، آموزش و فرماندهی تیپ ۵۸ تکاور ذوالفقار را به عهده گرفت و پس از آموزش با همان تیپ تکاور به جبهه اعزام شد.

دریافت دو نشان فتح از دست مبارک مقام معظم رهبری و فرمانده معظم کل قوا گویا و موید ویژگی های متمایز برجسته و کم ­نظیر امیر سرلشکر شهید یعقوب علیاری است.

این شهید والامقام، چندین بار تحت عمل جراحی قرار گرفته و هفت ماه در بیمارستان بستری شده بود ولی بازهم دست از جنگ بر علیه رژیم بعثی عراق برنداشته بود.

صدام، در زمان جنگ تحمیلی برای زنده و مرده این شهید والامقام جایزه تعیین کرده بود ولی به خواست خدا، هیچگاه به این هدف خود نرسید.

به علت برونشیت مزمن ریوی ناشی از مصدومیت شیمیایی در منطقه عملیاتی و ترکش گلوله های دشمن در سینه، بازو، زانو و پای راست به افتخار جانبازی ۷۰ درصد نایل آمده بود.

سرانجام امیر سرلشگر یعقوب علیاری پس از سال ها مبارزه و جهاد و تحمل درد و رنج در سیزدهم آذرماه سال ۱۳۸۵ بر اثر عوارض شیمیایی به خیل کاروان شهیدان والامقام سال دفاع مقدس پیوست و یاد و نامش جاودانه شد.

هم اکنون پیکر مطهر شهید علیاری، در قطعه ۲۹ بهشت زهرای تهران در جوار امیر سپهبد شهید علی صیاد شیرازی که مدتی افتخار استادی اش را نیز داشت آرام گرفته و میعادگاه عاشقان و عارفان و دلسوختگان است.