نظر گرت ایوانز درباره مذاکرات هسته‌ای ایران

به گزارش افکارنیوز، گرت ایوانز طی یادداشتی در نشریه «AGENDA» با اشاره به اینکه تنها نکته‌ای که در خصوص توافق وین قابل سرزنش است، دیر بودن امضای این توافق است، تصریح کرد که در خلال سال‌هایی که تا غالب شدن تعقل دیپلماتیک بر دیگر رویکردها گذشت، خاورمیانه با تنش‌های قابل پیش‌گیری بیشماری دست به گریبان و فرصت‌های موجود برای همکاری‌های امنیتی، از دست رفت.

وزیر خارجه سابق استرالیا در ادامه نوشت: ایران از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ به هر کسی که گوش شنوا داشت، صراحتاً گفت که می‌خواهد با همه محورهای اصلی توافق اخیر، موافقت کند؛ محورهایی از جمله بسته شدن همه راه‌های اورانیومی و پلتونیومی به سمت بمب و بازرسی‌های سرزده برای اطمینان از پیش آگاهی نسبت به گریز احتمالی ایران به سمت بمب.

وی ادامه داد: «ایران در آن زمان، غیر از برداشته شدن تحریم‌ها، تنها یک چیز در ازای این اقدامات می‌خواست و آن عبارت بود از به رسمیت شناخته شدن «حق غنی‌سازی» اورانیوم.»

گرت ایوانز تاکید کرد که ایران در خلال مذاکرات سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ با اتحادیه اروپا، به صورت داوطلبانه برنامه غنی‌سازی محدود و کوچک خود را متوقف کرد و حتی برای پذیرش پرتکول الحاقی هم اعلام تمایل کرد. تعهدات ایران اما در سال ۲۰۰۵ منقضی شد و اتحادیه اروپا همچنان با پشتیبانی آمریکا، اصرار داشت که غنی‌سازی اورانیوم در ایران کاملا برچیده شود. این موضع اروپا کاملاً با «حق مسلم» کشورهای عضو پیمان ان‌پی‌تی برای بهره بردن از زنجیره کامل تولید سوخت هسته‌ای در تناقض بود.

وی تصریح کرد: «ایران اما هیچ گاه قبول نکرد که همانند یک عضو درجه ۲ ان‌پی‌تی با وی برخورد شود. بن‌بست موجود در پرونده هسته‌ای ایران تنها هنگامی باز شد که دولت اوباما ضمن شروع مذاکرات محرمانه در سال ۲۰۱۱، حس عزت ملی ایرانیان را در نظر گرفت.»

گرت ایوانز تاکید کرد: منتقدان توافق وین در کنگره آمریکا، اسرائیل و جهان عرب اما به عزت قائل نبودن برای ایران گرایش دارند و معتقداند که ایران همیشه منحرف و در پی ساخت سلاح هستهای بوده است.