به گزارش افکارخبر، روزنامه وطن در یادداشتی نوشت: شگفتا! متن «پسرعموها از زبان یکدیگر» هم توسط دولت «به خدا پناه می‌برم از بستن دهان منتقد» تحمل نشد! دیروز بعد از شنیدن خبر دادگاه روزنامه، یک بار دیگر رفتم و از صدر تا ذیل یادداشت مذکور را خواندم و ناظر بر مصداق شکایت یعنی «توهین به مقامات» خدا خدا کردم نام خانوادگی رئیس جمهور بعدی «روشنفکر» نباشد والا احدالناسی حق نخواهد داشت در دوره جناب آقای روشنفکر(!) از اصطلاحاتی نظیر «روشنفکر غرب‌زده»، «روشنفکر کراواتی»، «روشنفکر ستون پنجم دشمن»، «روشنفکر اجنبی‌پرست» و… استفاده کند!

یعنی چون نام‌خانوادگی رئیس دستگاه اجرا «روحانی» است ما حق نداریم از روحانی و روحانیت و حوزه و حجره حرف بزنیم؟! و مستند به سخنان خمینی بت‌شکن در دوگانه «اسلام ناب» و «اسلام آمریکایی» دو کلمه حرف حساب بزنیم؟! آخر تنگ‌نظری تا کی و تا کجا؟! مع‌الاسف این شکایت دوباره و این دادگاهی کردن چندباره آنقدر غریب و دور از ذهن است که من جای دست‌اندرکاران بودم لااقل برای لاپوشانی و حداقل من‌باب فرافکنی دبه درمی‌آوردم که متن این شکایت، کاملا «تصادفی» تنظیم شده و عملی بوده از سر «اتفاق»! یعنی که «یهویی»!

اما براستی بر چنین دست فرمانی اعتدال می‌توان نام نهاد یا تدبیر؟! چطور در مواجهه با آل‌سعود وحشی، اول از زبان عاطفه سخن می‌گویند، بعد از زبان دیپلماسی و آنگاه در صورت جواب نگرفتن و از سر اضطرار از زبان اقتدار اما در مواجهه با من و ما این همه بی‌مبنا و خارج از بدیهی‌ترین قواعد؟! با این حساب فرض است بر هیأت نظارت بر مطبوعات که مطبوعه این ۴ تا وزیر دولت هم حواله به دادگاه دهند، چراکه راقم این سطور اگر در متن مربوط به آیت‌الله طالقانی و زنده‌یاد جلال، اشاره‌ام به راه و رسم روحانی به معنای فرد ملبس به لباس روحانیت بود، وزرای محترم مشخصا شخص آقای روحانی را خطاب قرار داده بودند!

***
خارج از فضای این یادداشت، سؤالی میپرسم از جناب رئیس قوه مجریه. عربستان با ما دقیقا چه رفتار و گفتاری داشته باشد، دولت اعتدال از زبان اقتدار با ایشان سخن خواهد گفت؟! گفت: مرید پیر مغانم ز من مرنج ای شیخ/ چراکه وعده تو کردی و او بجا آورد.