به گزارش افکارخبر، جو سیرینسیونه رئیس بنیاد پلاوشرز آمریکا که از جمله حامیان مالی شورای ملی ایرانیان آمریکاست، دیروز در کنفرانس سالانه این شورا سخنرانی کرد.
سیرینسیونه در ابتدای سخنرانی خود از تریتا پارسی بنیانگذار و رئیس فعلی شورای ملی ایرانیان آمریکا(نایاک) به سبب جدیت در تلاش و همکاری با دولت اوباما در به ثمر رسیدن توافقنامه هسته ای با ایران قدردانی کرد.
سیرینسیونه گفت اقدامات نایاک در پنج سال گذشته تاثیرات خوبی در سطح جهانی به همراه داشته است.
سیرینسیونه با بیان اینکه با توافق هسته ای تابوی دیدارهای ایران و آمریکا فرو ریخته است گفت اکنون ظریف و کری دوستان فیس بوکی همدیگر هستند.
وی افزود توافق هسته ای درها را برای گفتگوهای دیگر با ایران باز کرده است.
مشروح سخنان جو سیرینسیونه رئیس بنیاد پلاوشرز آمریکا در شورای ملی ایرانیان آمریکا(نایاک) در ادامه می آید:
شما بخشی از شبکه ای از ۵۰ سازمان و ۲۰۰ شخصیت حقیقی در داخل و خارج دولت آمریکا هستید که به این تلاش کمک کردید. نقش نایاک در این مسیر کلیدی و حیاتی بود و اهمیت داشت. نایاک در کاخ سفید، تلویزیون و حتی ژنو به طرق مختلف ایفای نقش کرد. کاری که کمتر کسی تصور می کرد امکان پذیر باشد.
ما در نایاک مهمترین پیروزی و دستاورد دیپلماتیک در امنیت ملی طی چند دهه گذشته را به دست آوردیم. به طوری که نیویورک تایمز از توافقنامه هسته ای اخیر تحت عنوان مهمترین توافقنامه تاریخ دیپلماتیک چند ساله اخیر نام برده است. ما نه مبلغی از خزانه داری فدرال آمریکا را هدر دادیم و نه اینکه مشروعیت جهانی را زیرپا گذاشتیم و نه اینکه کسی را به کشتن دادیم اما چیزی که این توافقنامه را بسیار با اهمیت می کند این بود که ما موفق شدیم مانع مسئله ای شویم که مهمترین تهدید در زمینه اشاعه تسلیحات هسته ای در جهان به شمار می رفت و توانستیم مشکلی را رفع کنیم که برای چندین دهه حل شدنی نبود.
حتی خود اروپایی ها هم اذعان دارند که مذاکرات این توافقنامه از ده سال پیش شروع شده بود ولی راه به جایی نبرده بود.
تا قبل از نوامبر ۲۰۱۳ میلادی که جان کری وزیر امور خارجه آمریکا با(محمد) جواد ظریف همتای ایرانی خود سرمیز مذاکره نشستند، هیچ وزیر امور خارجه ایران با وزیر امور خارجه آمریکا گفتگو نکرده بود و حالا آنها دوستان فیس بوکی همدیگر هستند، حالا تابوی اینگونه دیدارها ریخت. و اما در مورد این موضوع که ما به امضای توافقنامه ای کمک کردیم که خطری هسته ای را متوقف کرد، من فکر می کنم که کسی نمی تواند حق مطلب را برای تقدیر و تمجید از آن ادا کند. این توافقنامه توانست برنامه ای را متوقف کند که کالین پاول می گفت با سرعت بسیار سرسام آوری به سمت ساخت بمب پیش می رود. این توافقنامه آن را
کوچک و در میان مجموعه ای از شدیدترین تدابیر نظارتی و بازرسی محدود کرد. تا چند ماه آینده شما شاهد آن خواهید بود که ایران دو سوم سانتریفوژهای خود را از کار می اندازد. آنها نزدیک به نود و هشت درصد از ذخایر اورانیوم غنی شده خود را باید به خارج منتقل کنند.
آنها(ایرانی ها) به زودی باید قلب راکتور تولید کننده پلوتونیوم خود را بیرون بکشند و تمام منافذ آن را با بتن پر کنند. همه این مسائل تا چند ماه آینده عملی خواهند شد و تصاویر ویدئویی و عکس های آن را شما خواهید دید. به زودی این توافقنامه به شکل عملی این تهدید و خطر را مرتفع خواهد کرد. اما چه کسی این کار را کرد؟
تا جایی که به سیاست هسته ای ما مربوط می شود، کسی این کار را انجام نداد. اگر به سالهای پس از جنگ سرد نگاه کنید می بینید که آمریکا در سالهای ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ با اوکراین، بلاروس و قزاقستان مذاکرات مشابهی داشت و به توافق رسید که این کشورها تسلیحات موروثی دوران شوروی را منهدم کنند. آنها زیردریایی ها و بمب افکن های خود را اوراق کردند. ولی این کشورها دوباره آن سلاح ها را ساختند.
رژیم ایران نیز در این خصوص میلیاردها دلار سرمایه گذاری کرده است و این برنامه نماد افتخار ملی این کشور به شمار می رود. ولی آنها موافقت کردند که در مقابل لغو تحریم ها پس از تکمیل مراحلی که مشخص شده است، از این برنامه دست بکشند و به نظام دیپلماتیک و اقتصادی جهان برگردند. خوب، ما چطور به این توافقنامه دست یافتیم؟
نخست اینکه این توافقنامه، توافق کاملا خوبی است. این توافقنامه، توافقی محکم است و کارشناسان بحثی در مورد آن ندارند. خیلی مفتخرم که به همراه ۷۵ کارشناس منع گسترش هسته ای با امضای نامه ای از این توافقنامه تقدیر و تمجید کردم. ژنرال های ارتش، دیپلمات ها، دانشمندان از جمله چندین برنده جایزه نوبل از این توافقنامه تمجید کردند.
این روند باعثشد اوباما، جان کری، سوزان رایس، وندی شرمن و دهها مقام دیگر دولت آمریکا به پیگیری آن متعهد شوند. سران و رهبران دموکراتها در مجلس نمایندگان و سنای آمریکا از این گفتگوها حمایت کردند تا بر جمهوریخواهانی که قصد داشتند این فرصت را از بین ببرند تا رئیس جمهور به این پیروزی دست نیابد، فائق آیند. شما می دانید که حتی یک نماینده و سناتور جمهوری خواه به این توافقنامه رای مثبت نداد. ولی ما دیدیم که دموکرات های کنگره متحد شدند تا از این توافقنامه خوب حمایت و پشتیبانی کنند. و آنچه در این میان با اهمیت بود، ارائه استدلال هایی بود تا همه را به ارزشمند بودن این
توافقنامه متقاعد سازد. حتی ژنرال های بازنشسته ارتش اسرائیل و مقامات عالی رتبه دستگاه های اطلاعاتی اسرائیل گفتند که این توافقنامه خوب است.
ولی باید توجه داشت که این مسائل به خودی خود اتفاق نیفتاد. در پس این اتفاقات، میلیون ها نامه و امضا و طومار و ایمیل نهفته بود. سازمان های بسیاری در این روند دخالت و سهم داشتند. ولی بدون شک نقش نایاک در جلب حمایت ها از این توافقنامه بسیار کلیدی و حیاتی بود تا ندای مردمی برای صلح و امنیت بر مخالفت های ایدئولوژیک حاکم چیره شود. مخالفانی که سعی داشتند این توافقنامه را نابود کنند و منافع سیاسی خود را بر منافع امنیت ملی آمریکا غالب کنند.
ولی این توافقنامه همه مشکلات ما را با ایران حل نمی کند. مسئله نقض حقوق بشر، حمایت ایران از حماس و حزب الله؛ این نسخه شفابخش سرطان نیست. اگرچه این توافقنامه فقط یک کار کرد ولی آن را به خوبی به انجام رساند و اجازه نداد ایران به سلاح هسته ای دست یابد و با این کار درها را برای گفتگوهای دیگر با ایران باز کرد.ایران و آمریکا اهداف راهبردی زیادی دارند که همپوشانی دارند. پایان دادن به خشونت ها در سوریه، شکست دادن داعش، تثبیت اوضاع عراق یا تثبیت اوضاع افغانستان از جمله این اهداف راهبردی هستند. ما انتظار نداریم که گفتگوها درباره این مسائل به ثمر برسد. ولی تا زمانی که به این
توافقنامه دست نیافته بودیم، نمی توانستیم که انتظار بحث درباره این مسائل را داشته باشیم. هیچ دریچه بازی برای طرح این مسائل متصور نبود. به همین دلیل نقشی که شما ایفا کردید اهمیت دارد. خیلی عمومیت ندارد که کسی بتواند مسیر مدار تاریخ را عوض کند ولی شما این مسیر را تغییر دادید.
