باید از نام ایران نیز مانند داعش بهراسیم!

 پایگاه اینترنتی «جِی تی اِی» (آژانس خبری یهودیان) در مقاله ای به قلم «لارنس گروسمن،» نویسنده و مدیر بخش انتشارات جامعه یهودیان آمریکا، نوشت: چه اتفاقی باید بیافتد تا طرفداران توافق هسته‌ای ایران، اشتباه خودشان را بپذیرند.

 

گروسمن در ادامه مدعی شد: در پی وقوع حملات گسترده تروریستی در پاریس و سپس در «سن‌برناردینوی» آمریکا، توجهات جهانی به خطرات گروه تروریستی داعش معطوف شد. البته باید به این نکته توجه کرد که داعش تنها نامی نیست که باید از آن بهراسیم، بلکه ایران نیز به همان اندازه خطر دارد.

 

نویسنده این مقاله در ادامه، ادعاهای بی‌اساس دیگری را مطرح کرد: ما نباید به بهانه‌ی امضای توافق هسته‌ای (برجام)‌ میان ایران و قدرت‌های جهانی، تصور کنیم که این کشور گام‌های لازم برای «به تعلیق درآوردن» برنامه هسته‌ای خود را (به ادعای نویسنده) برخواهد داشت. 

 

او مدعی شد: «اجرایی شدن برجام نه‌تنها موجبات لغو تحریم‌های ایران را فراهم می‌سازد، بلکه صد میلیارد دلار از پول‌های مسدود شده‌ این کشور را نیز آزاد خواهد کرد. این در حالی است که غرب چشم خود را برروی اقدامات ناقض برجام از سوی ایران بسته است.»

 

نگارنده این مقاله ادعا کرد: آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، که تحت فشارهای آمریکا، پرونده پی ام دی ایران را مختومه اعلام کرد، در گزارش اخیر خود به صراحت اعلام کرد ایران نه‌ تنها تا سال 2003 میلادی، بلکه به‌صورت پراکنده‌تر حتی تا سال 2009 میلادی به اقداماتی در رابطه با تحقیقات نظامی هسته‌ای ادامه داده است. این در حالی است که این کشور  مسئله مذکور را انکار می‌کند. با این وجود، جان کری اقدامات این چنینی ایران را امری مهم تلقی نمی‌کند و همچنان تلاش دارد برجام را به مرحله‌ی اجرایی شدن نزدیک کند.

 

او در ادامه ادعاهایش گفت: ایران یک موشک بالیستیک دوربرد را 10 اکتبر (18 مهر) آزمایش کرده است. این حرکت ایران در تناقض آشکار با قطعنامه سال 2010 شورای امنیت سازمان ملل است. برخی از مقامات آمریکایی مانند نماینده آمریکا در سازمان ملل و همچنین سخنگوی کاخ سفید این حرکت را محکوم کردند و آن را مایه‌ی بی‌ثباتی منطقه خواندند، اما به نظر می‌رسد هیچ تناقضی میان اینگونه اقدامات ایران با اجرایی شدن برجام احساس نمی‌کنند. 

 

در ادامه این مقاله ادعا شده است: مقامات آمریکا امیدوارند ایران رفتارش را تفییر دهد. در حالی که امید نمی‌تواند مبنای سیاست‌گذاری باشد.

 

نویسنده این مقاله در خاتمه تأکید کرد: در هر صورت، معلوم نیست باید چه اتفاقی رخ دهد تا حامیان برجام در غرب به اشتباه بودن سیاست‌های خود در قبال ایران پی‌ببرند و به آن اذعان کنند.