تفاوت عارف و لاریجانی چیزی بیشتر از چند رای

گروه سیاسی- از میان فراکسیون امید نزدیک به اصلاح طلبان تنها مصطفی کواکبیان بود که خواست بختش را در رقابت با علی لاریجانی بیازماید. او در نهایت 11 رای آورد و در رقابتی تنگاتنگ با آرای باطله رکوردی به یاد ماندنی از خود بر جای گذاشت.

به گزارش افکارنیوز، اما تفاوت علی لاریجانی با محمد رضا عارف بیش از تعداد آرایی بود که هر یک در انتخابات هیات رئیسه موقت از آن خود کردند. لاریجانی نشان داد پیچ و خم سیاست در راهروهای پارلمان را به خوبی بلد است. او نه به امید میثاقنامه ها و قول و قرارهای منتخبان تازه کار نشست و نه برای کسی خط و نشان کشید. در واقع وضعیتی که علی لاریجانی بر مجلس حاکم کرد چنان بود که هر دو جناح در نهایت از انتخاب وی ابراز خرسندی کردند. حتی اصلاح طلبان نیز به خوبی می دانستند که انتخاب لاریجانی به سود ان ها تمام می شود چه آنکه در صورت ریاست محمدرضا عارف آن ها خود را در برابر مطالبات گسترده رای دهندگانی می دیدند که نمی توانستند خواسته های آنان را برآورده کنند.

همانطور که  پس از انتخاب حسن روحانی ناچار شدند هر روز دست به توجیه جدیدی برای دلیل شکست دولت در تحقق به وعده هایش بزنند. ریاست عارف می توانست کابوس اصلاح طلبان تازه کار مجلس باشد. بدنه رای آنان از انتخابات این را می فهمید که دولت و مجلس در دستان اصلاح طلبان است و حالا دیگر هیچ بهانه ای پذیرفته نیست. از سوی دیگر توجیه اقدامات دولت نیز به دوش مجلس می افتاد. از انجا که عارف نمی توانست مستقیما رو در روی دولت قرار بگیرد نقش نظارتی مجلس نیز به محاق می رفت و اصطلاح "وکیل الدوله" احتمالا به پر کاربرد ترین اصطلاح مجلس نشینان تبدیل می شد.

لاریجانی در حالی با بازی مناسب سیاسی اش رای منتقدان مجلس نهمی را هم از آن خود کرد که بی تجربگی و ناکارآمدی سیاسی تیم عارف حتی نتوانست از نمایندگان فهرست امید بدنه ای قابل اتکا برای ریاست بسازد. در مجلس دهم لاریجانی به عنوان نیرویی متعادل کننده میان دو جناح حاکم بر مجلس می تواند از امتیاز اصولگرا بودن و نیز قرار گرفتن در فهرست امید همزمان استفاده کند. در عین حال اصولگرایان مجلس نیز در اقدامی سنجیده از نامزد کردن نمایندگانی چون حاجی بابایی و ذوالقدر چشم پوشی کردند و تمام تخم مرغ ها را در سبد "علی آقا" گذاشتند.

آنان در عین حال کوشیدند رابطه ترک خورده در مجلس نهم را نیز از همین سریق ترمیم کنند و لاریجانی را پس از یک دوره فترت به دامان اصولگرایی بازگردانند این در حالی بود که در سوی دیگر میدان اصلاح طلبان با انگ منافق و خائن زدن به منتخبان تصفیه حساب های زیادی را برای آینده خویش تلمبار کردند. فراکسیون امید همانطور که در انتخابات ریاست مجلس ضعیف عمل کرد به احتمال زیاد فراکسیونی ضعیف تر در بقیه امور نیز خواهد بود به هر حال ژنرال ها از فردای شکست بر طبل افتراق کوبیدند و باد کاشتند. اما آنچه درو می کنند چیزی بیشتر از طوفان خواهد بود.