«گری سیک» مشاور سابق روسای جمهور سال‌های دهه هفتاد و هشتاد میلادی آمریکا و «جی. ویزنر» مشاور امور بین‌الملل در یادداشتی مشترک که در وبگاه «کلولند» منتشر شده است، توافق هسته‌ای ایران با قدرت‌های جهانی را عامل جدید تغییر دهنده اوضاع در خاورمیانه نامیدند.
در بخشی از این یادداشت مشترک آمده است: امروزه، بیشتر مشکلات خاورمیانه در جای خود باقی مانده اما خطر جنگ با ایران فروکش کرده و آمریکا با مشارکت آلمان، انگلیس، فرانسه، چین و روسیه و حضور اتحادیه اروپا توانستند با مذاکره یکی از پیچیده‌ترین توافق‌ها در تاریخ در زمینه منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را با جمهوری اسلامی منعقد نمایند. این توافق یکی از عمده‌ترین نگرانی‌ها درباره برنامه هسته‌ای را رفع نمود و اعتبار یافتن این توافق از سوی قدرت‌های جهانی قدرت استثنانی بدان بخشیده است.
در این یادداشت با اشاره به قول‌های ایران در برجام آمده است: این توافق موفقیت آمیز بود زیرا تمرکز بر یک هدف که توانایی ایران در ساخت سلاح هسته‌ای بود، داشت. البته این توافق دولت ایران را تغییر نداد و این کشور را ودار نکرد تا سیاست خارجی خود را تغییر دهد. این توافق بر وضعیت حقوق بشر ایران اثری نگذاشت و موجب ممنوعیت توسعه و گسترش موشک‌های ایران نیز نشده است. این موارد البته که مهم هستند اما برجام برای نخستین بار مسیر بحث در محیط فاقد تهدید هسته‌ای را فراهم کرد. در این میان ضرورت دارد آمریکا و شرکایش به ایران اطمینان دهند که تمام مزایای اقتصادی ناشی از توافق هسته‌ای را دریافت می‌کند زیرا آمریکا پای حرف خود ایستاده است. از این گذشته، باید شرایط، انگیزش لازم را برای ایران و باقی ماندن بر قول‌هایش داشته باشد. برخی ایرانیان با توافق هسته‌ای مخالفند و بسیاری هستند که مذاکره کنندگان را تحقیر می‌کنند.
نویسندگان این یادداشت در خاتمه با ذکر این‌که ایران کشوری با جمعیت فرهیخته و جوان است که دیدگاه‌های متفاوتی دارند و با احترام از ملت آمریکا یاد می‌کنند و خواهان حضور کشورشان در جامعه بین‌الملل هستند، نوشت: خاورمیانه در آتش است و ایران به طور مستقیم در افغانستان، عراق، سوریه و خلیج فارس، لبنان و یمن مداخله دارد. نحوه مقابله ایران با مشکلات منطقه ازجمله رابطه با اسرائیل و رفتار این دولت با مردم کشورش برای آمریکا مهم است. اینک رییس جمهور آمریکا در را بر روی ایران باز کرده و انجام تلاش‌های دیگر محول به دولت بعدی آمریکا است.
ضرورت دارد تاکید نماییم که ایران با همسایگانش در آرامش زندگی می‌نماید و معیارهای رفتاری پذیرفته شده در سطح بین‌الملل را رعایت می‌کند. ما باید ایران را ترغیب نماییم که اقدامات خصمانه‌اش چون آزمایش موشک با دیدگاه‌های جامعه بین‌الملل سازگاری ندارند. ما باید به مروز زمان و گام به گام به اقدامات مثبت ایران پاسخ داده و درهای خود را بر تجارت، سرمایه گذاری و مبادلات فرهنگی و آموزشی با آن‌ها باز نماییم. توافق هسته‌ای نشان داد که امکان پایان دادن به 37 سال خصومت وجود دارد. آمریکا و ایران هنوز تصمیم به دوستی نگرفته‌اند. اما نیازی هم نیست که دشمن باقی بمانیم. توانایی ما در نفوذ به رویدادهای بسیار مشکل خاورمیانه در گروی تعامل با ایران است.
