وال استریت ژورنال در مطلبی با تکرار اتهامات بی‌اساس رسانه‌های صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی ایران در خصوص پرونده بمب‌گذاری در مرکز یهودیان آرژانتین نوشت: «آلبرتو نیسمان» - دادستان آرژانتین – در ژانویه 2015 یک روز پیش از آنکه قرار بود در کنگره آرژانتین درباره پرونده بمب‌گذاری ادعایی ایران در مرکز همیاری یهودیان آرژانتین (آمیا) شهادت دهد، با اصابت یک گلوله به سرش کشته شد. البته هنوز دادگاه آرژانتین درباره اینکه آیا نیسمان کشته شده است یا خیر، حکمی صادر نکرده است؛ اما گزارش جدیدی که قرار است روز سه‌شنبه (فردا) منتشر شود، وجود انگیزه‌های لازم برای این قتل را ثابت می‌کند.
آلبرتو نیسمان
این نشریه در ادامه مدعی شد، «جوزف هومیر» - مدیر اجرایی "مرکز حمایت از جامعه آزاد و امن" واقع در واشینگتن با جمع‌آوری هزاران سند متنی و صوتی نشان داده است که مرگ دادستان آرژانتین چگونه باعث حذف یک مانع بزرگ از سر راه ایران و هموار شدن مسیر این کشور برای ورود به فاز جدیدی از عملیات‌های اطلاعاتی در آمریکای لاتین شده است؛ به طوریکه حتی اگر ایران نقشی در قتل دادستان آرژانتین نداشته باشد، دستکم بیشترین نفع ممکن را از مرگ او می‌برد.
نیسمان، دادستان ویژه پرونده حمله تروریستی به مرکز یهودی آمیا در سال 1994 بود. وی در سال 2006 علیه 8 مقام سابق ایران از جمله علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی – رئیس جمهور اسبق این کشور – و یک تبعه لبنانی به صدور کیفرخواست پرداخت.
سال بعد بنابر درخواست نیسمان، اینترپل برای دستگیری 6 نفر از متهمان این پرونده حکم جلب بین‌المللی صادر کرد. اما ایران هیچ اقدامی در جهت استرداد متهمان انجام نداد. نیسمان سپس با استناد به چندین مکالمه تلفنی ضبط‌شده، مدعی شد دولت کریستینا فرناندس – رئیس جمهور زن سابق آرژانتین – در ازای دریافت نفت از ایران و صادرات غلات و گوشت به این کشور به صورت پنهانی با مقامات ایران برای پاک کردن اثر انگشت این کشور در پرونده بمب‌گذاری در آمیا به توافق رسیده است.
نیسمان یک هفته پیش از مرگش علیه تعدادی از اعضای دولت فرناندس نیز به صدور کیفرخواست پرداخت؛ اما کشته شدن او طرح وی برای کشاندن پرونده ایران به محاکم بین‌المللی را ناکام گذاشت.
وال استریت ژورنال در ادامه مطلب خود مدعی شد: جنگ نامتقارن ایران با غرب نیازمند پوششی به نام تجارت است؛ چراکه به این کشور اجازه می‌دهد فعالیتهای سیاسی، تبلیغاتی، اطلاعاتی و تروریستی خود را تحت پوشش یک فعالیت اقتصادی مشروع به انجام رساند.
در دسامبر 2014، اولویت اصلی ایران پایان دادن به تحریم‌های سازمان ملل به منظور تسهیل این شرایط بود؛ زیرا مذاکرات موفق این کشور با اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل به علاوه آلمان مشروعیت لازم برای حضور در بازارهای بین‌المللی را در اختیار این کشور قرار می‌داد. اما نیسمان قصد داشت مانع از انجام این کار شود.
چند ماه پس از مرگ نیسمان، بازجویان آرژانتینی در یک صندوق امانات در بوئنوس آیرس سندی را با امضای نیسمان کشف کردند که نشان می‌داد او در دسامبر 2014 یعنی همزمان با تلاش ایران برای رفع تحریم‌های بین‌المللی از مقامات آرژانتین خواسته بود رسماً خواستار مداخله سازمان ملل در پرونده آمیا شوند. هومیر در گزارش خود در این باره نوشته است: نیسمان در این سند برای متقاعد کردن مقامات آرژانتینی تاکید کرده است امتناع ایران از استرداد متهمان پرونده آمیا نافرمانی از قوانین حقوقی بین‌المللی برای کمک به یک عضو دیگر سازمان ملل است و سازمان ملل پیشتر نیز به دلیل همکاری نکردن سودان و لیبی در پرونده‌های تروریستی بین‌المللی، در اینگونه پرونده‌ها مداخله کرده است.
در سال 2015، مذاکرات هسته‌ای ایران با 1 + 5 وارد مرحله حساسی شد. باراک اوباما – رئیس جمهور آمریکا مایل نبود موضوعی در روند مذاکرات ایران خلل ایجاد کند. اما اگر نیسمان می‌توانست ادعای خود را در سازمان ملل مطرح کند، تحقیقات گسترده و اسناد بی‌شمار او علیه ایران بدون تردید مورد توجه جهانیان قرار می‌گرفت. به ادعای هومیر، نیسمان بیش از 1500 برگ سند طبقه‌بندی نشده درمورد ایران و حزب‌الله و 1500 برگ سند طبقه‌بندی شده دیگر نیز که هنوز افشا نشده‌اند درمورد حادثه آمیا در اختیار داشت.
بنابراین، افشای این اسناد دستکم می‌توانست ادعای ایران در خصوص حمایت نکردن از تروریسم را در بحبوحه مذاکرات هسته‌ای با چالش مواجه کند. هومیر معتقد است این اسناد طبقه‌بندی شده باید افشا شوند تا مردم آرژانتین از جدی بودن و خطر نفوذ ایران در کشورشان و همچنین سایر کشورهای واقع در نیمکره جنوبی زمین آگاه شوند. او می‌گوید از زمانی که نفوذ آمریکا در منطقه آمریکای لاتین کاهش یافته است، این منطقه به یکی از اولویت‌های اصلی سیاست خارجی ایران در خارج از خاورمیانه تبدیل شده است.
وال استریت ژورنال در پایان مدعی شد: مقامات خودکامه ونزوئلا، بولیوی و نیکاراگوئه از حضور و نفوذ ایران در کشورهای خود استقبال کرده‌اند و در سایر کشورهای آمریکای لاتین مانند پرو نیز ایران فعالیتهای خود را از طریق سفارتخانه‌ها، مراکز فرهنگی و مساجد آغاز کرده است.
فعالیتهای اقتصادی ایران در برزیل و اروگوئه به عنوان مثال برای صادرات نفت به این کشورها و واردات گوشت از آنها پوششی برای فعالیتهای پنهانی ایران به شمار می‌روند. هومیر در گزارش خود به اسنادی اشاره می‌کند که نشان می‌دهند ایران چگونه در دانشگاه‌های شیلی نیز نفوذ کرده است و حال آنکه انتظار می‌رود با پایان یافتن تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران و آزادسازی 150 میلیارد دلار دارایی این کشور و همچنین گشایش مجدد بازارهای بین‌المللی به روی آن، نفوذ تهران در آمریکای لاتین بیش از پیش افزایش یابد.
