قومیت‌گرایی در بین نمایندگان مجلس!

نماینده مردم میاندوآب، شاهین دژ و تکاب در مجلس شورای اسلامی، با عنوان اینکه قرار است در مجلس فراکسیون کُردزبان‌ها تشکیل شود، گفت: نمایندگان کُردزبان در مجلس خواستار تشکیل این فراکسیون شده‌اند تا حقوقی که متعلق به دیگر زبان‌هاست برای کُردها هم لحاظ شود.

هاشمی در ادامه بیان کرد: رسانه‌ها به خوبی می‌توانند از طریق فرهنگ، توسعه را در استان کردستان ایجاد کنند.

وی در پایان یادآور شد: اگر در جامعه‌ای اقتصاد رشد کند اما فرهنگ آن نه، آن اقتصاد نیز به تدریج ضعیف خواهد شد؛ بر این اساس باید همه از جمله رسانه‌ها برای حفظ فرهنگ و زبان تلاش کنیم.

درحالی که برخی از پژوهشگران و اساتید دانشگاه ها بعد از تشکیل فراکسیون ترک زبان اجرایی شدن این طرح را موجب واگرایی اعضای فراکسیون‎های قومی از وضعیت زندگی مادی و معنوی سایر نقاط خارج از حوزه‎ قومی و زبانی آنان خواهد می دانند که عملا میدان رقابتی برای پیشبرد برنامه‎های متنوعه‎ توسعه و رفاه در واحدهای منفصله از یکدیگر خواهد گردید، اما متاسفانه کارکرد مجلس و بی تفاوتی نمایندگان به معیشت این واگرایی را تقویت می کند.

به هر حال درون‎مایه‎ی جوهری تشکیل این فراکسیون های قومی، وانهادن وضعیت عمومی کشور و رقابت بر سر سهم‎خواهی‎های هرچه بیشتر منابع و امکانات و تاسیسات نه به نسبت نیاز و محرومیت، بلکه بر اساس برتری شمار نمایندگان هر فراکسیون قومی‎ست که طبیعتا موجد تبعیض و نارضایتی هرچه بیشتر خواهد بود. در چنین وضعیتی، پیوند همگرایانه‎ ملی، به رقابت واگرایانه‎ قومی مبدل گردیده و زمینه‎ احساس ناپیوستگی فرهنگی و سیاسی مابین نواحی مختلف مملکت فراهم خواهد شد.

بنظر می آید بهتر بود نمایندگان محترم مجلس بجای طرح برنامه های واگرایانه و مخالف امنیت ملی، دولت را ملزم به اجرای دقیق سند آمایش سرزمین می کردند. جالب است که رژیم فاسد پهلوی در اواخر دهه 1320 متوجه می شود که راه حل توسعه متعادل مناطق کشور، برنامه های توسعه هستند و در دهه 1350 نیز با هزینه بسیار کلان، برنامه آمایش سرزمین را تدوین می کند و اجازه واگرایی مناطق را به برنامه ریزان نمی دهد اما نمایندگان محترم مجلس بعد از گذشت چندین دهه از سابقه تهیه طرح آمایش سرزمین در کشور، چاره کار توسعه متعادل منطقه ای را ایجاد واگرایی در کشور می دانند.