جهانگیری: دولتی که مردم به آن متکی باشند خود را ارباب مردم می‌داند

 

 

اسحاق جهانگیری کاندیدای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری شامگاه شنبه (9 اردیبهشت ماه 96) میهمان برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری بود.

*محورهای سخنان جهانگیری را در زیر می‌خوانید:

* تفاوت دیدگاه متکی بودن مردم به دولت و بالعکس در این است که دولتی که مردم به آن متکی باشند، آن دولت خود را ارباب مردم می‌داند.

* دولتی که مردم به آن متکی باشند، پاسخگو نیست و سعی می‌کند از پاسخگویی فرار کند، شفاف و مسئولیت پذیر نبوده و رئیس جمهور آن بیشتر نقش توزیع‌کننده پول را برعهده دارد.

* دولتی که متکی به مردم باشد به دلیل نیازی که به مردم دارد به ناچار دنبال این می‌رود که برای هر عملکردش مقابل مردم پاسخگو باشد. باید شفاف و مسئولیت‌پذیر باشد.

* رئیس جمهور در این دولت (متکی به مردم) نقش راهبری جامعه را دارد که تلاش می‌کند جامعه را به هدف‌های مورد نظر برساند. برای چنین دولتی خلاقیت، نوآوری، شکوفایی اقتصاد، توانمندی مردم و بخش خصوصی و همچنین پاک دستی مدیران لازم است و در حقیقت در این دولت مردم همه کاره هستند.

*‌ آنچه در فهم من از اسلام، انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامی، امام و رهبری است، رویکرد دوم که دولت متکی به مردم باشد، یک دولت کارآمد شکل می‌گیرد که پاسخگو خواهد بود.

* ما در طول این 40 سال به فضل الهی موفقیت‌های بزرگی داشتیم. نظام جمهوری اسلامی موفق شده است. علی‌رغم همه توطئه‌هایی که علیه آن وجود داشته از تمامیت ارضی خود در جنگ 8 ساله دفاع کند.

* جمهوری اسلامی از انسجام و امنیت بسیار خوب و مناسبی برخوردار است. نظام جمهوری اسلامی شرایطی را به وجود آورده که مردم به هویت ملی و دینی خود افتخار می‌کنند و ایران خود را دوست دارند.

*‌ البته در کنار آن نواقصی هم داشتیم به ویژه در زمینه اقتصاد آنگونه که نیازمند شرایط کشور و عزت مردم بوده و فرصت‌هایی در کشور بوده چه در منابع و چه در نیروی انسانی، رشد نکردیم و به همین دلیل از یک رشد پایدار اقتصادی برخوردار نبودیم.

* در طول 40 سال گذشته ما هم رشد بالای 10 درصد و هم منفی 6.8 درصد را در اقتصاد داشتیم. شاهد تورم 50 درصد بودیم و تورم تک رقمی هم داشتیم.

* پایداری رشد اقتصادی در واقع می‌تواند یکی از کارهایی باشد که برای اقتصاد هدف‌گذاری شود. 

* در زمینه فرهنگی و اجتماعی هم آنگونه که نیاز کشور و پیشرفت‌های کشور باید هماهنگ می‌بود، تلاش نشده لذا نیازمند این هستیم که اهتمام ویژه‌ای در این زمینه صورت گیرد.