به گزارش افکارنیوز، محمدجواد ظریف روز گذشته در گفتگو با خبرنگاران در مورد سند ذلت‌بار ٢٠٣٠ گفتند: چارچوب‌های ۲۰۳۰ الزام‌آور نیست. مواردی که قبول نداریم را با زبان گویا می‌گوییم و نگران نیستیم. همان زمان به‌صورت مکتوب به یونسکو اعلام شده کل سند برای ایران الزام‌آور نیست و بخش‌هایی از سند که با موازین شرعی و فرهنگ ما مطابق نیست قابلیت اجرا ندارد؟
این واژۀ غیرالزام‌آور هم حکایتی شده است برای خودش! مانده‌ام حکمتش چیست که هرکجا قرارداد یا سند غیرالزام‌آوری امضا می‌شود، برای امضایش راه‌های قانونی امضای آن دور زده می‌شوند، یواشکی و بی‌سروصدا امضا می‌شوند، زودتر از تمام نقاط جهان اجرا می‌شوند و وقتی هم لو می‌روند انکار می‌شوند!
آقای ظریف! آیا خاطرتان هست با چه شدت و حرارتی در مورد برجام هم همین سخنان را می‌گفتید و از لغو بی‌چون‌وچرای "تمام" تحریم‌ها در همان روز اجرایی شدن قرارداد سخن می‌گفتید؟ بعد از امضا چه شد؟ جز این‌که تمام سخنان گذشته انکار شد و گفتند اصلاً قرار به رفع تحریم نبود! تحریم‌ها در صورت رفع خواهد شد که طرف قراردادمان بدعهدی نکند؟!
آقای ظریف! اگر سند ٢٠٣٠ الزام‌آور نیست چرا دولت برای امضای آن شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجلس را دور زد؟! اگر سند ٢٠٣٠ الزام‌آور نیست و گفته‌اید آنچه از آن‌که بافرهنگ ما انطباق ندارد اجرا نخواهد شد، چرا در راستای اهداف این سند ذلت‌بار، باعجلۀ تمام به پالایش کتب درسی کودکان ما پرداخته و هر آنچه به ایثار و شهادت و استکبارستیزی مربوط می‌شود مثل درس شهید فهمیده را حذف نموده‌اید؟! حتی به یک شعر کودکانه نیز رحم نکرده‌اید و بیت "در هر کجایت خون شهیدان...پیوسته جاری است ای خاک ایران" را حذف کرده‌اید؟! آیا چاپ و نشر کتاب مستهجن "لک‌لکی در کار نیست" برای کودکان ٤ ساله و آنگونه که شنیده‌ایم آموزش بی‌سروصدای آن در برخی مهدهای کودک هم در راستای همان بخش‌های غیرالزام‌آور سند ٢٠٣٠ است؟!
واقعاً کدام را ما باور کنیم؟! دم خروس را، یا قسم حضرت عباس را؟!
مرتضی امامی‌پور
