تهران امروز نوشت:

چندی است که ایمیل‌هایی در فضای وب دست به دست می‌چرخد با این مضمون که عهدنامه ننگین ترکمنچای امسال منقضی شده و قانونا از این پس سرزمین‌های جدا شده از خاک ایران باید به ایران بازگردد. مضمون این ایمیل‌ها چنین است: «اعتبار «عهدنامه ترکمنچای» امسال به اتمام می‌رسد و قانونا جمهوری آذربایجان باید به ایران برگردد، چون طبق این عهد نامه آذربایجان شمالی را به مدت ۱۰۰ سال به روسیه داده‌اند که امسال آخرین سال است. لطفا اطلاع رسانی کنید.»

این ایمیل‌ها نه منبعی درست و مشخصی دارند و نه اینکه اساسا اطلاعات ارائه شده در آن صحیح است و انگیزه انتشاردهندگان آن نامعلوم!

نخست آنکه در هیچ یک از بندهای عهدنامه ترکمنچای موضوع تعیین وقت انقضا برای این قرار داد مورد اشاره قرار نگرفته است و مشخص نیست که طراحان این پروژه مدت ۱۰۰ ساله را از کجا آورده‌اند؟!

دوم آنکه تاریخ انعقاد قرار داد ترکمنچای ۲۱ فوریه ۱۸۲۸(پنجم شعبان ۱۲۴۳ هجری قمری) است یعنی ۱۸۲ سال‌پیش است و نه ۱۰۰ سال پیش و بنابراین اگر قرار به انقضای قرارداد در پایان ۱۰۰ سال بود، این مهم باید ۸۲ سال قبل رخ می‌داد و سرزمین‌های از دست رفته به ایران باز می‌گشت. پس از انقلاب کمونیستی اکتبر ۱۹۱۷ در روسیه و پایان یافتن حکومت تزارها، دولت لنین اعلام کرد که تمامی قراردادهای یکجانبه و تحمیلی دولت تزارها با دیگر دول و ملل را به صورت یکجانبه باطل می‌کنند، اما این شعار زیبای انقلابیون روسیه هیچ گاه جامه عمل نپوشید و وارثان حکومت تزارها در روسیه که این بارپشت شعارهای برابری خواهانه کمونیستی و کارگری جمع شده بودند، جنایت‌هایی کردند که روی پیشینیان تاجدار خود را سفید کردند!

طبق قرار داد ننگین ترکمنچای(و البته قرارداد گلستان منعقده در سال ۱۸۱۲) قریب به ۶۵۰ هزار کیلومتر مربع از بکرترین و بهترین ایالات ایران از کشور ما جدا شده و ضمیمه امپراتوری روسیه شد که هم‌اکنون این قسمت‌های جدا شده تحت حاکمیت سه دولت مستقل عضو سازمان ملل(آذربایجان، ارمنستان و گرجستان) قرار دارد.

بايد به تلخي پذيرفت كه پارههاي تن ايران، براي هميشه از سرزمين مادري جدا شدهاند و اينك، اين ما هستيم و باقيمانده سرزمينمان ايران كه بايد آن را حراست كنيم و پاسدارش باشيم.