عملیات روانی یا پشتیبانی اطلاعات نظامی!

افكار نيوز: آلفرد پادوک در مقالهای در نشریه جنگهای کوچک (small wars journal) درمورد مصوبه تغییر نام عملیات روانی در ارتش آمریکا ضمن اعتراض به این اقدام نوشت: این امر میتواند رویدادی تلخ و خجالتآور برای واحد عملیات روانی باشد.

اصل مقاله به زبان انگلیسی به گزارش مشرق، آلفرد پادوک مدیر پیشین عملیات روانی دفتر وزیر دفاع آمریکا نوشت: تغییر نام " عملیات‌ روانی " به " عملیات‌ پشتیبانی اطلاعات نظامی " نه تنها از خط سیر عملیات‌ روانی خارج می‌شود بلکه معنای این نوع عملیات‌‌ را نیز نمی‌رساند. واژه " اطلاعات " ‌ چنان به طور گسترده‌ای در دولت آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد که متمایز ساختن هدف و مأموریت عملیات‌ پشتیبانی اطلاعات نظامی بسیار سخت می‌شود.
این متخصص جنگ روانی تاکید کرد: واژه " روانی " به مدت ۷۰ سال بخشی از فرهنگ لغت ما بود. بسیاری از مردم این را می‌دادند که هدف از عملیات‌ روانی، تأثیرگذاری بر مخاطبین، در جهت تأمین منافع آمریکا، است. این امر نیاز به تشریح و توضیح زیادی ندارد.
پادوک می نویسد: اگر روزی روزنامه‌نگار متبحری از یک سرباز واحد " عملیات‌های پشتیبانی اطلاعات نظامی " بپرسد که آیا واحد وی عملیات‌ روانی انجام می‌دهد یا نه، وی چه پاسخی خواهد داد؟ چگونه می‌توان صادقانه بدین پرسش پاسخ داد؟
با توجه به اهمیت این مقاله متن کامل ترجمه آن به همراه اصل مقاله به زبان انگلیسی تقدیم می شود:

عملیات‌های روانی: تغییرات اساسی در سازمان‌دهی، عملکردها و دکترین آلفرد پادوک

در روز شنبه، ۲۱ ژوئن ۲۰۱۰، دریاسالار اریک تی. السون، فرمانده قرارگاه فرماندهی عملیات‌های ویژه ارتش آمریکا، اعلام نمود که عبارت " عملیات‌ روانی "(PSYOP) به " پشتیبانی اطلاعات نظامی " و " عملیات‌ پشتیبانی اطلاعات نظامی "(MISO) تغییر خواهد یافت. وی در ادامه افزود که از این پس ارتش آمریکا از عبارت " عملیات‌ روانی " استفاده نخواهد کرد.
دریاسالار السون فرماندهی تمام قرارگاه‌های فرماندهی عملیات‌های ویژه ارتش را بر عهده دارد. او و ژنرال جرج کیسی، رئیس ستاد مشترک ارتش، موافقت خود را با این تصمیم اتخاذ شده از جانب وزارت دفاع اعلام نمودند. دریاسالار السون اظهار داشت که این رویداد " تغییری اساسی در سازماندهی، عملکرد و دکترین خواهد بود. "
نیروهای عملیات‌ روانی ما در ارتش قرار دارند و تنها سازمان فعال ارتش در این حوزه، گروهان چهارم عملیات‌ روانی است که در پادگان برگ در کارولینای جنوبی مستقر است. فرمانده این گروهان که یک سرهنگ است گزارشات خود را مستقیما به " فرمانده عملیات‌ ویژه ارتش آمریکا " با درجه سپهبدی ارسال می‌کند. علاوه بر این، دو گروهان عملیات‌ روانی نیز در بخش نیروهای ذخیره ارتش آمریکا قرار دارند.
اظهارات دریاسالار السون درباره این تصمیم، نشان می‌دهد که نیروهای فعال در حوزه عملیات‌ روانی تمایل بسیاری برای اعمال این تغییرات دارند. در اینجا لغت " بسیار " از اهمیت زیادی برخوردار است. بر اساس گفتگو‌ها و مباحثاتی که در چند سال گذشته با پرسنل فعال در این حوزه داشته‌ام، فکر نمی‌کنم که واقعیت چنین باشد. البته همه آنها می‌دانستند که من در حال نگارش مقاله‌ای برای انتشار هستم و همه درخواست می‌کردند که اشاره‌ای به نام آنها نکنم.
وضعیت در میان نیروهای ذخیره عملیات‌ روانی چگونه است؟ اگرچه آنها دیگر منتسب به فرماندهی عملیات‌های ویژه ارتش آمریکا نیستند اما با این حال دو سوم ساختار نیروهای عملیات‌ روانی را آنها تشکیل می‌دهند. ژنرال السون اشاره‌ای به پرسنل ذخیره نکرد. من اغلب با نیروهای ذخیره عملیات‌ روانی در ارتباط هستم و می‌دانم بسیاری از آنها مخالف این تغییر نام هستند.
عبارت " عملیات‌ روانی " از زمان جنگ ویتنام مورد استفاده قرار می‌گرفت. قبل از این جنگ و در زمان جنگ جهانی دوم و جنگ کره، عبارت " جنگ‌افزار روانی " مورد استفاده قرار می‌گرفت. به بیان دیگر، واژه " روانی " به مدت ۷۰ سال بخشی از فرهنگ لغت ما بود. بسیاری از مردم این را می‌دادند که هدف از عملیات‌های روانی و یا جنگ‌افزار روانی تأثیرگذاری بر مخاطبین، در جهت تأمین منافع آمریکا، است. این امر نیاز به تشریح و توضیح زیادی ندارد.
تغییر نام " عملیات‌ روانی " به " عملیات‌های پشتیبانی اطلاعات نظامی " نه تنها از خط سیر عملیات‌ روانی خارج می‌شود بلکه معنای این نوع عملیات‌‌ را نیز نمی‌رساند. واژه " اطلاعات " ‌ چنان به طور گسترده‌ای در دولت آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد که متمایز ساختن هدف و مأموریت عملیات‌های پشتیبانی اطلاعات نظامی بسیار سخت می‌شود. البته شاید هدف نیز همین است؛ ‌ یعنی استتار. در نظر برخی عبارت عملیات‌ روانی از نظر سیاسی بسیار حساسیت برانگیز بود.
چندی پیش از دوستی در انگلستان به نام پرفسور فیلیپ ام. تیلور، ‌ یکی از معتبرترین تاریخ‌نگاران تبلیغات، ایمیلی دریافت کردم. وی در مورد رویدادی نوشته بود که چند سال پیش رخ داده و موجبات رسوایی " گروه ۱۵ عملیات‌ روانی " انگلستان را فراهم آورده بود. آنها که تحت فشار شدید قرار گرفته بودند نام خود را به صورت " گروه ۱۵ پشتیبانی اطلاعات " تغییر دادند[آیا آشنا به نظر می‌رسد؟]
پس از اینکه تغییرات لازم برای اعمال این تصمیم انجام گرفت، روزی روزنامه‌نگاری سؤالاتی در مورد گروه اطلاعات ۱۵ از اعضای گروه پرسید و مشخص گشت که گروه ۱۵ هنوز هم همان فعالیت‌های مربوط به عملیات‌ روانی را انجام می‌دهد. به گفته فیلیپ تیلور، روزنامه‌نگار مذکور این سؤال را مطرح کرده بود که آیا گروه ۱۵ سعی دارد چیزی را پنهان نماید؟ و بدین ترتیب " اعتبار گروه بسیار پایین آمد. " پس از این واقعه بود که گروه ۱۵، به قول فیلیپ: " باهزینه‌ای بسیار زیاد "، بار دیگر نام سابق خود یعنی گروه ۱۵ عملیات‌های روانی را بازیافت. اگر روزی روزنامه‌نگاری متبحر از یک سرباز واحد " عملیات‌ پشتیبانی اطلاعات نظامی " بپرسد که آیا واحد وی عملیات‌ روانی انجام می‌دهد یا نه، وی چه پاسخی خواهد داد؟ چگونه می‌توان صادقانه بدین پرسش پاسخ داد؟
تصمیم گرفته شده است. اما این امر می‌تواند رویدادی تلخ و احتمالا خجالت‌آور برای واحد عملیات‌های روانی باشد.
*********
آلفرد پادوک، بین سال‌های ۱۹۵۷ تا ۱۹۸۸ در ارتش آمریکا خدمت نمود وی به همراه نیروهای ویژه در سه عملیات جنگی در لائوس و ویتنام شرکت کرد. وی در دفتر وزیر دفاع، رئیس عملیات‌های روانی بود. پادوک در سال ۲۰۰۹، به خاطر خدمات ارزنده‌ای که در هنگ عملیات روانی از خود نشان داده بود مفتخر به دریافت نشان طلای رابرت ای. مک‌کلور شد.

انتهاي پيام/ب.