به گزارش افکار نیوز به نقل از فارس، ماکت پهپاد جاسوسی آمریکایی RQ۱۷۰ که در در آذرماه سال جاری پس از تجاوز به عمق ۲۵۰ کیلومتری خاک کشور تحت کنترل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران درآمد، امروز شنبه در راهپیمایی عظیم ۲۲ بهمن در تهران به نمایش گذاشته شد.
ماکت هواپیمای بدون سرنشین RQ۱۷۰ توسط نیروی هوافضای سپاه طراحی و ساخته شده است.
«RQ۱۷۰» یکی از پیشرفته‌ترین هواپیماهای بدون سرنشین جاسوسی آمریکاست که در یکی از پایگاه‌های ارتش آمریکا در افغانستان به منظور جاسوسی از منطقه به کار گرفته می‌شد.
هواپیمای بدون سرنشین RQ - ۱۷۰ که اصطلاحا Sentinel یا دیده‌بان نامیده می‌شود و برخی آن را جانور قندهار(محلی که اولین‌بار تصویر آن منتشر شد) می‌گویند، یکی از مدرنترین پهپادهای ارتش آمریکاست که استفاده از آن، دستاوردهای مهمی برای نیروهای مسلح این کشور به همراه داشته است.
پهپاد RQ - ۱۷۰ پرنده بدون سرنشینی است که مدت‌ها در کشور افغانستان در حمایت از عملیات نیروهای ناتو در سکوت عمل می‌کرد.
این هواپیما برای اولین‌بار در سال ۲۰۰۵ میلادی به صورت عملیاتی وارد خدمت نیروهای مسلح آمریکا شد و به شکل مخفیانه به عملیات در افغانستان پرداخت تا اینکه در سال ۲۰۰۷ میلادی اولین تصاویر این هواپیما در پایگاه هوایی قندهار منتشر شد.
بنا بر اطلاعات منتشر شده و باتوجه به عدم دسترسی نیروهای طالبان به سیستم‌های راداری، هدف از استقرار این پرنده پیشرفته در کشور افغانستان انجام عملیات‌های شناسایی و جاسوسی بر فراز حریم هوایی دو کشور ایران و پاکستان است هرچند گزارش‌هایی از حضور این پرنده در کشور کره‌جنوبی به منظور رصد فعالیت‌های موشکی کره‌شمالی نیز وجود دارد.
بنا بر اظهارنظر مقامات آمریکایی در جریان حمله نیروهای آمریکایی به پاکستان، به منظور از بین بردن اسامه بن‌لادن رهبر شبکه تروریستی القاعده، این پرنده بی‌سرنشین تصاویر زنده‌ای از فراز محل اقامت بن‌لادن به کاخ سفید ارسال کرده و همزمان مشغول شنود مکالمات ارتش پاکستان بوده است.
جزئیات منتشر شده نشان می‌دهد فناوری این هواپیما یکی و از اطلاعات مربوط به آن به شدت حفاظت می‌شده است.
این گزارش‌ها نشان می‌دهد دولت امریکا اکنون به شدت نگران تبعات سیاسی، فنی، اطلاعاتی و نظامی فرود اجباری این هواپیما(که از حساس‌ترین فناوری‌های موجود در اختیار سرویس‌های اطلاعاتی این کشور بوده) در ایران است و به همین دلیل تمام ابزارهای خود را برای حداقل کردن خسارات ناشی از این موفقیت بزرگ ایران به کار گرفته است.
نخستین و مهمترین ویژگی این هواپیمای بدون سرنشین را باید توانایی تقریبا مهارناپذیر رادارگریزی آن عنوان کرد که اطلاعات موجود حکایت از آن دارد که این هواپیما توسط رادارهای معمولی برد بلند(حتی انواع بسیار پیشرفته آن) به هیچ وجه قابل رهگیری نیست و رادارهای برد کوتاه VHF نیز تنها در صورتی قادر به مشاهده آن - آن هم به سختی - هستند که هواپیما کمتر از ۴۰ کیلومتر با آنها فاصله داشته باشد؛ اتفاقی که وقوع آن تقریبا محال است.
بنا بر گزارش‌های منتشر شده، ویژگی رادار گریزی این هواپیما ناشی از پوشش مخصوصی است که تمام سطح آن را پوشانده و بسیاری از کشورهای جهان از جمله روسیه و چین سال‌های طولانی است که به دنبال دست‌یابی به فرمول و مشخصات ساختمانی آن هستند.
برخی از منابع نیز رنگ مخصوص بدنه آن را یکی از عناصر اصلی در رادارگریزیRQ۱۷۰ می‌دانند و گفته‌اند این هواپیماها طوری طراحی شده‌اند که بتوانند به مکان‌هایی بروند که دیگر هواپیمای باسرنشین یا بدون سرنشین نمی‌توانند به آنجا بروند بطوریکه ردیابی و هدف قرار دادن آن توسط دشمنان بسیار دشوار باشد.
مداومت پروازی این پهپاد(بواسطه موتورهای بسیار پیشرفته و کم مصرف) و نیز توانایی‌های جنگ الکترونیک آن را می‌توان از دیگر ویژگی‌های منحصر به فرد RQ - ۱۷۰ دانست که این امکان را می دهد تا این هواپیما علاوه بر ایجاد اختلالات الکترونیکی در سطح وسیع، مجموعه ارتباط رادیویی با سیم و بی سیم در اطراف منطقه پروازی خود را نیز تا شعاعی بزرگ شنود کند.
این " دیده‌بان " آمریکایی همچنین مجهز به دوربین‌ها، لنزها و سنسورهایی است که توانایی منحصر به فردی در تصویربرداری با وضوح بسیار بالا و قدرت تفکیک زیاد و در هر شرایط جوی را به آن می‌دهد که این تجهیزات برای جاسوسی و جمع‌آوری اطلاعات از مراکز هسته‌ای ایران می‌توانست بیشترین کاربرد را داشته باشد.
هدایت این هواپیما که با طول دو بال حدود ۲۶ متر، طول بدنه چهار و نیم متر و ارتفاع یک متر و ۸۴ سانتی متر، دارای سیستم‌های پیشرفته جمع‌آوری اطلاعات در ابعاد الکترونیکی، تصویری و مخابراتی و سامانه‌های راداری مختلف است، توسط ماهواره و همچنین ایستگاه‌های زمینی در افغانستان و امریکا صورت می پذیرد و با هر بار سوخت‌گیری نیز قابلیت پرواز در شعاع ۱۵۰۰ کیلومتری را دارد.
هواپیمای RQ-۱۷۰ از مدرنترین پهپادهای ارتش آمریکاست که طراحی آن شبیه به جنگنده بمبافکنهای رادار گریز بوده که بواسطه قابلیتهای ویژه جاسوسی، صرفا در اختیار سازمان سیا قرار داشته است.
