افكار نيوز: منجي و موعود باوري در فرهنگ ديني يهود و مسيحيت، با موضوع حکومت و پادشاهي و قدرت سياسي عجين شده است. واژهمسيحا باوري از کلمهمسيح گرفته شده که ترجمه واژه عبري ماشيح (تدهين شده) است و در اصل بر پادشاهي دلالت ميکرد که سلطنت او با مراسم مسح با روغن مقدس اعلام ميشد.
در کتاب‌های مقدس یهودی(عهد عتیق) همیشه برای اشاره به پادشاه وقت بنی‌اسرائیل به کار رفته است(طالوت، داود و سلیمان)؛ اما در دوره بین دو عهد، این واژه به پادشاه آینده اطلاق می‌شد که انتظار می‌رفت پادشاهی بنی‌اسرائیل را اصلاح کند و مردم را از شر تمام شیاطین نجات دهد.
یکی از اشکال امید به مسیح موعود در یهودیت این است:
مسیح، فرزند داوود است. او با خرد و عدل، حکومت خواهد کرد. قدرت‌های بزرگ جهان را شکست خواهد داد، مردم را از قید حکومت بیگانه رها خواهد ساخت و سلطنتی جهانی وضع خواهد کرد که در آن، مردم در صلح و سعادت زندگی خواهند کرد.
جای دیگر، از میراثبردن منتظران عدل و پیروزی جهانی صالحان سخن می گوید:
از وجود شیطان و اشرار، دلتنگ مباش که به زودی ریشه ظالمان بریده خواهد شد و منتظران عدل الهی، زمین را به میراثبرند. و آنان که لعنت شده‌اند، پراکنده شوند و صالحان از مردم همان کسانی هستند که زمین را به میراثبرند و تا فرجام حیات جهان، در آن زندگی کنند.
در کتاب تورات دربارة منجی آخرالزمان آمده است:
… مسکینان را به عدالت داوری خواهد کرد و به جهت مظلومان زمین به راستی حکم خواهد کرد و جهان را به عصای دهان خویش زده، شریران را به نفخة لب های خود خواهد کشت؛ زیرا که جهان از معرفت خداوند پر خواهد بود؛ مثل آب‌هایی که دریا را می پوشاند(اشعیای نبی، ۱۱:۱-۱۰).
از این عبارت نکات زیر به دست می آید: داوری عادلانه، بدون در دست داشتن حکومت ممکن نیست؛ حکم به راستی کردن، شامل مظلومان جهان است «جهان را به عصای خویش می زند و جهان از معرفت خدا پر خواهد شد»؛ یعنی برنامه او جهانی است و عدالت و داوری او، همراه معرفت خدایی است.
در جای دیگری از تورات آمده است: «و یهوه) = خداوند(بر تمام زمین پادشاه خواهد بود. آن روز، یهوه واحد خواهد بود و اسم او واحد»(زکریای نبی، ۱۴:۹-۱۰). این فراز به خوبی دو نکته مهم را می¬رساند: دین واحد الهی، عالم‌گیر است؛ حکومت جهانی که از نوع حکومت الهی است. جایی برای حکومت اومانیستی، سکولاریستی، لیبرالیستی، کمونیستی و… نمی گذارد.
در جای دیگر تورات آمده است: «و او(= منجی موعود) امت ها را داوری خواهد کرد و قوم های بسیاری را تنبیه خواهد کرد…)(اشعیای نبی، ۲:۴و۵). مسلماً داوری امت ها و تنبیه اقوام، بدون حکومت واحد ممکن نخواهد بود. در قسمت هایی از تورات، حوادثظهور منجی، بسیار جالب بیان شده است: «و بسیاری از آنان که در خاک زمین خوابیده اند، بیدار خواهند شد؛ اما اینان برای حیات جاودانی و آنان برای خجالت و حقارت جاودانی»(دانیال نبی، ۱۲:۲و۳). این فقره، به خوبی از رجعت نیکان و بدان و فلسفه رجعت سخن می گوید. در پایان کار، خداوند منتظران را وارثزمین معرفی می کند(مزامیر داوود، ۳۷:۹ و۱۰ و۲۹ و۳۰).
قرآن مجید نیز از زبان حضرت موسی علیه السلام نقل می کند که به پرهیزکاران عاقبت به خیری و وراثت زمین را مژده می دهد:(قَالَ مُوسَی لِقَوْمِهِ اسْتَعِینُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یُورِثُهَا مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ)(اعراف، ۱۲۸). کتاب اشعیای نبی، پس از بشارت بهروزی برای قوم خدا می گوید:
زیرا فرزندی برای ما به دنیا آمده است؛ پسری برای ما بخشیده شده و بر ما سلطنت خواهد کرد. نام او عجیب، مشیر، خدای قدیر، پدر جاودانی و سرور سلامتی خواهد بود. او بر تخت پادشاهی داوود خواهد نشست و بر سرزمین او تا ابد سلطنت خواهد کرد. پایه حکومتش را بر عدل و انصاف استوار خواهد کرد و گسترش فرمانروایی صلح پرور او را انتهایی نخواهد بود. خداوند قادر متعال، چنین اراده فرموده است و این را انجام خواهد داد(اشعیای نبی، ۹: ۱-۷).
در کتاب حزقیال نیز آمده است: «در زمان ماشیح، تمام شهرهای ویران شده، از نو آباد خواهد شد و در جهان، جایی ویرانه یافت نخواهد شد. حتی شهرهای سدوم و عمورا نیز آباد خواهد شد»(حزقیال، ۴۷:۱۲). در فصل هفتم کتاب حیقوق نبی آمده است: «… و گرچه تاخیر کند، برایش منتظر باش؛ زیرا البته خواهد آمد و درنگ نخواهد کرد؛ بلکه جمیع امت ها را نزد خود جمع خواهد کرد و همه را برای خویش فراهم می سازد»(مکارم شیرازی، بی‌تا، ص۵۵). در فصل دوم کتاب حکّای نبی آمده است: «تمام امم را به هیجان می‌آورم و مرغوب همگی طوایف خواهم آمد و پرکنم این خانه را از جلال، امر خدای لشکرهاست»(صادقی، همان: ۳۳۸).
انتهاي پيام/ب.
