به گزارش افکارنیوز به نقل از ايسنا، اين آزمايش قطره قير در سال ۱۹۲۷ آغاز شده و براي نمايش حقيقت مايع بودن قير كه ظاهري شبيه به جامد داشته، طراحي شد.

این آزمایش اکنون برای ۸۵ سال است که ادامه داشته و طبق برآوردها احتمالا تا یک قرن دیگر به طول خواهد انجامید.

یک توده از این ماده سیاه که با چکش قابل شکستن است در یک قیف شیشه‌‌یی قرار داده شده و دانشمندان صبور برای اثبات فرضیه مایع بودن طبیعت قیر به انتظار نشستند.




ماده سیاه قیر که تنها با چکش قابل شکستن است


یک دهه پس از آنکه پرفسور توماس پارنل از دانشگاه کمبریج این فرآیند را آغاز کرد، یکی ازهشت قطره فرو افتاد.

این مایع چسبنده به حرکت بسیار آرام اما مداوم خود به سمت پائین ادامه داده و در سال ۱۹۴۷ دومین قطره به پائین سقوط کرد.

قطرات بعدی در سالهای ۱۹۵۴،۱۹۶۲، ۱۹۷۰،۱۹۷۹، ۱۹۸۸ و آخری در سال ۲۰۰۰ فرو افتادند که در آن یک وب‌کم که در بالای آزمایش برای ثبت لحظات نصب شده بود، ‌ در لحظه مهم از کار افتاد.

پرفسور جان ماینستون اکنون نگهبانی از این آزمایش را که در دانشگاه کوئینزلند استرالیا در معرض نمایش عموم قرار دارد، عهده دار است.

در حال حاضر قطره بعدی شکل یک قطره اشک کامل به خود گرفته و ماینستون امیدوار است بتواند سقوط آنرا به شخصه مشاهده کند. این قطره احتمالا بین امسال تا سال آینده فرود خواهد آمد.

با بیشتر شدن تعداد قطرات، فاصله میان آنها بیشتر شده از این رو قطره بعدی احتمالا آخرین قطره برای چند دهه آینده باشد.




پرفسور توماس پارنل از دانشگاه کمبریج فرآیند «قطره قیر» را در سال ۱۹۲۷ آغاز کرد


به گفته ماینستون، قطره کنونی بسیار کوچکتر از قطره پیشین بوده که هنوز به قیر متصل است، اما احتمالا پهن شده و قطره بعدی با شکل متمایزتری مشخص خواهد شد.

ماينستون ميگويد: قير یک ماده همگن نبوده، بلكه ترکیب پیچیدهای از هیدروکربنها است، بنابراين پیشبینی آنچه رخ خواهد داد، بسيار مشكل است به خصوص اينكه شرایط با ورود تهویه هوا تغییر كرده است.