به گزارش افکارنیوز به نقل از ایسنا، حسين علي اكبرزاده كه هشت سال در اردوگاههاي عراق اسير بود، ضمن اشاره به نحوه اسارتش گفت: تابستان سال ۱۳۶۱ و در جريان عمليات رمضان در شرق بصره به همراه تعدادي از همرزمانم به اسارت نيروهاي ارتش بعث عراق درآمديم.


وقتی وارد اردوگاه بصره شدیم تحمل شرایط اسارت برایمان بسیار دشوار بود چرا که علاوه بر دوری از خانواده و وطن، باید شکنجه‌های وحشیانه افسران عراقی را هم تحمل می‌کردیم. وضعیت نامناسب آب و غذای اردوگاه و محل خواب کوچکی که در اختیارمان بود نیز بر مشکلاتمان اضافه می‌کرد ولی تنها مساله‌ای که تسکین‌مان می‌داد امید به آزادی و دیدار مجدد حضرت امام(ره) بود.

بعثی‌ها حتی دعا و نماز را هم ممنوع کرده بودند چه رسد به برگزاری مراسم عزاداری. به عنوان مثال وقتی خبر ارتحال امام(ره) از تلویزیون اردوگاه پخش شد و بچه‌ها ناراحت و بی‌تاب شدند حتی اجازه گریه کردن هم به ما ندادند و بچه‌ها پنهانی گریه و عزاداری می کردند.

اين آزاده دفاع مقدس در مرداد ماه سال ۱۳۶۹ به آغوش ميهن اسلامي بازگشت.