مهم، اتفاقی است که الان رخ داده و مردم برنامه را دوست داشتند و همچنین کمک کردیم تا استعدادهای پنهان جوانان کشورمان نمایان شود.
محمد طهرانی سازنده مسابقه استعدادیابی « آوای جادویی » ـ درباره روند کلی این مسابقه استعدادیابی موسیقی از زمان تولید تا گرفتن مجوز، حواشی که به همراه داشت، تاثیرگذاری‌اش در جامعه و اهمیت به قشر جوان و استعدادهای پنهان کشور صحبت کرد و به ذکر نکاتی پرداخت.
چرا میان تولید و پخش «آوای جادویی» فاصله افتاد؟
تهیه‌کننده «آوای جادویی» ابتدا با اشاره به اتفاقاتی که برای پخش مسابقه رخ داد و فاصله‌ای که میان تولید و پخش «آوای جادویی» ایجاد شد، توضیح داد: ضمن تشکر از دستگاه‌های مربوطه و ساترا باید اشاره کنم «آوای جادویی» از سال ۱۳۹۹ مجوز تولید داشته و با توجه به رسالتی که داشتیم و کیفیت برنامه برای ما اهمیت داشت، زمان تولید برنامه با یک برنامه صرفا نمایشی متفاوت شد. در مسابقه‌ای مثل «آوای جادویی» داوران ساعت‌ها برای آموزش یک هنرجو وقت می‌گذارند اما بیننده فقط یک اجرای پنج دقیقه‌ای را می‌بیند. درباره پخش محصول هم ماجرای خاصی وجود نداشت. این یک محصول خصوصی است و در زمانی که مقرر بود منتشر شود، با مجموعه‌های متعددی مذاکره شده است.
هر مجموعه شرایط خاص خود را دارد و در معامله‌ها بعضی وقت‌ها ممکن است توافق حاصل نشود. مشکلات یا اختلال در مسیر هر کاری وجود دارد. «آوای جادویی» از همان ابتدا مجوز داشته است و هرگونه حاشیه‌ای در این زمینه را تکذیب می‌کنم. به هرحال موضوعات حاشیه‌ای اهمیتی ندارد. مهم اتفاقی است که امروز در «آوای جادویی» افتاده است و مردم مسابقه را دیده‌اند و از آن استقبال کرده‌اند.
هدفمان توجه به استعدادهای فرهنگی کشور بود
او سپس درباره نوپا بودن حوزه تولید مسابقات استعدادیابی موسیقی در ایران و چالش‌هایی که ممکن است در راه ساخت این نوع برنامه‌ها وجود داشته باشد، توضیح داد: هیچ‌وقت احساس نکردم که تولید این کار سخت‌تر از تولید یک سریال یا محصول نمایش خانگی است؛ ضمن اینکه این اتفاق برای اولین‌بار نیست که می‌افتد. در خود پلتفرم فیلم‌نت برنامه «بندبازی» پخش شده است. قبل از آن هم برنامه «شب‌کوک» در صداوسیما پخش شد و همین الان یک مسابقه جذاب با عنوان « هم‌آهنگ » در حال پخش است. در سه فصل برنامه «عصر جدید» هم خیلی از شرکت‌کنندگان خواننده بودند، بنابراین فکر نمی‌کنم این موضوع جدید باشد. شاید اگر کسی وارد این حوزه نشده است به دلایل دیگری بوده است.
هدفمان صرفا تولید یک برنامه نمایشی نبوده و به رسالت فرهنگی‌مان برای پیدا کردن استعدادهای داخل کشور توجه کرده‌ایم.
تهیه‌کننده «آوای جادویی» تولید مسابقات استعدادیابی موسیقی را مستلزم توجه به نیازهای جامعه دانست و بیان کرد: افرادی که این محصولات را تولید می‌کنند باید ببینند آیا جامعه ظرفیت پذیرش این فضای استعدادیابی را دارد و می‌خواهد این برنامه‌ها را ببیند یا خیر. «آوای جادویی» برنامه‌ای بود که نشان داد مردم فضای استعدادیابی خوانندگی را دوست دارند.
ماجرای جوایز ویژه برای فینالیست ها چه بود؟
وی سپس درباره انتشار خبری مبنی بر جوایز ویژه «آوای جادویی» برای فینالیست‌ها (از جمله ساخت یک قطعه با آهنگسازی علیرضا افکاری) و انتقادی که از برخی برنامه‌های قبلی استعدادیابی موسیقی به‌خاطر کم‌تاثیر بودن آنها در آینده استعدادهای موسیقی می‌شد، به این اشاره کرد که قطعا فکر کردن او به تولید یک برنامه استعدادیابی موسیقی به خلأ موجود در این حوزه مرتبط بود.
برای همه محتواهایی که در این حوزه تولید شده‌اند احترام قائلم اما رسالت هر برنامه می‌تواند با برنامه‌های دیگر متفاوت باشد. زمانی هدف از تولید یک اثر صرفا سرگرمی و نمایش جهت جلب رضایت مخاطب است ولی یک وقت در کنار این موضوع، هدف بزرگ‌تری وجود دارد. در «آوای جادویی» از ابتدا این هدف وجود داشت که اینجا یک آکادمی تخصصی باشد که رقابت در آن عادلانه باشد، تیم تولید هیچ دخل و تصرفی در انتخاب‌ها نداشته باشد و داوران مستقلا کار خود را پیش ببرند.
آقای افکاری هم خودشان دوست داشتند این جایزه را به فینالیست هر گروه هدیه بدهند و ما هم تدابیری اندیشیده بودیم که فضایی را فراهم کنیم که هنرجویان صرفا با یک هدیه مالی از مسابقه بیرون نروند. جنبه هنری و زحمت هنرجویان برای ما ارزش دارد و این مسئولیت برای تیم «آوای جادویی» وجود داشت که در حد توان خودش به عنوان یک مجموعه خصوصی از این استعدادها حمایت کند و خروجی‌اش محدود به قطعاتی نباشد که هنرجویان در مسابقه به‌اصطلاح کاور کرده‌اند.
