ماجرای فرار به جلوی مسئولان پایان ندارد. ماجرایی که این روزها در حوزه سینما و مسئولان سینمایی بیش از پیش شاهد هستیم. مسئولان سینمایی کشورمان حالا به جای آن که عذرخواه مردم باشند و از فیلم‌های ساخته شده ابراز پشیمانی کنند و قول جبران بدهند حرف های جالب تری می‌زنند.
نمونه‌اش همین اظهارات جالب آقای سجادپور که درخصوص مسائل پیش آماده در اکران و عکس العمل منطقی حوزه هنری در عدم نمایش برخی فیلمها، اظهار داشته: " خیلی سر بسته این موضوع را مطرح می کنم که مسائل پیش آمده در اکران برخی فیلمها، نشات گرفته از صف کشی سیاسی است که در زمان حال با نقابی از ارزش انجام می شود. عملی که در حقیقت بزرگترین خیانت به ارزشها محسوب می شود. "
خیلی جالب است که آقای سجادپور نیز خیانت‌یاب شده است اما واقعا ایشان خیانت فیلم‌هایی که از زیر دستش گذشته و روی پرده سینما آمده است را نمی‌بیند که با تحلیل‌های جالب خود حرف از صف کشی‌های سیاسی می‌زند و آخرش هم سخن از خیانت به ارزشها به میان می آورد؟
اعتراض مردم به فیلم‌های روی پرده خیانت است یا " من مادر هستم "؟ " آیا بی خود و بی جهت " در نگاه آقایان مسئول خیانت نیست؟ خیلی عجیب است که امثال آقای سجادپور به جای آن که عذرخواهی کنند و از فجایع فرهنگی رخ داده در زمانشان نادم و پشیمان باشند نیروهای ارزشی را گوشه رینگ می گذارند و آن ها را متهم به سو استفاده از ارزشها می‌کنند.
"بهره گيري از ارزشها براي رسيدن به منافع سياسي" ديگر اصطلاحي است كه گويا در ادبيات آقايان جان گرفته است، اينكه عنوان ميكنند فتنهانگيزان در حوزه هنري رخنه كرده و در حال تسويه حساب با ما هستند! در حالي كه بايد گفت بهتر است معاونت سينمايي به اين كارها، كاري نداشته باشد و خود را سرگرم ساخت لاله كند.
