بهرام توکلی همه را غافلگیر کرد. این جوان متولد ۱۳۵۵ که شروع خوبی در سینمای ایران داشت و ادامه داد با آخرین ساخته خود مخاطبان را غافلگیر کرد.
کارگردان فیلم‌های سینمایی " پابرهنه در بهشت "، " اینجا بدون من " و " پرسه در مه " شب گذشته آخرین ساخته خود یعنی " آسمان زرد کم عمق " را برای اهالی رسانه و سینما در سالن برج میلاد به نمایش گذاشت.
" آسمان زرد کم عمق " شب گذشته با حضور پرشور اهالی رسانه و نخبگان فرهنگی اکران شد. این حضور تا حدی بود که می‌شود گفت صندلی خالی در سالن وجود نداشت. آخرین ساخته بهرام توکلی تنها امید که نه اما یکی از امیدهای جشنواره امثال محسوب می‌شد.
" آسمان زرد کم عمق " همه را غافلگیر کرد. فیلمی که می‌شود گفت سطح فیلم‌سازی بهرام توکلی را به شدت تنزل داد، سطحی که نقطه آغازش بسیار بالاتر از معمول بوده و ادامه‌اش برندسازی از سازنده محسوب می‌شد ولی حالا می‌شود گفت که توکلی دچار یک شکست کاری شده است.
جمعیت و مخاطبانی که به واسطه سابقه توکلی برای دیدن آسمان زرد کم عمق، شب شنبه خود را در سالن سینمای برج میلاد سپری کردند تنها در خود احساس تاسف را زنده می‌دیدند.
بیست دقیقه ابتدایی فیلم مخاطبان زیادی را از دست داد و سالن کم کم خالی می‌شد و این روند تا دقایق پایانی هم اتفاق افتاد به علاوه اینکه اشتیاق بیننده‌ها برای خروج از سینما قابل وصف نیست!
داستان فیلم بدون موضوع بود. یعنی حتی نمیشود گفت ژانر اجتماعی بود یا غیره، فقط باید گفت یک دغدغه شخصی در این فیلم وجود داشت که به هیچ وجه با مخاطب ارتباط برقرار نمی‌کرد.
اما نکته جالب دیگر فیلم نریشن‌های طولانی بود که در فیلم قوی‌تن هم اتفاق افتاد. " آفتاب مهتاب زمین " که آن هم روز گذشته اکران شد از همان ابتدا روایتگری داشت که کل فیلم را برای مخاطب تعریف می‌کرد. بهرام توکلی هم در آخرین ساخته خودش متکلم داشت که از همان ابتدا برای مخاطب قصه‌گویی می‌کرد.
این از اتفاقات بد سینماست، اینکه فیلم‌سازی به جای به کاری گیری زبان تصویر نقص فیلمش را با روایتگری مرتفع می‌سازد. در آخرین ساخته بهرام توکلی مخاطب خود را سرگرم تشک تخت خوابی می‌بیند که باید از طبقه اول به دوم برده شود و کل فیلم پیرامون این ماجرا پیش می‌رود در یک فضای سرد، خشک و خاکستری با لوکیشنی در یک خانه بزرگ قدیمی در حال خراب شدن که به نظر برای چند روز فیلم‌برداری از یک بساز بفروش به عاریه گرفته شده است!
در مورد فیلم بیش از این نمیشود حرف زد و نقد محتوا کرد چرا که چیزی برای ارائه نداشت جز تاسف مخاطب برای بهرام توکلی.
