به گزارش افکار نیوز،شهر غزنی(غزنین) که در ۱۴۵ کیلومتری جنوب غرب کابل واقع است، زمانی مهد تمدن اسلامی و میزبان بزرگترین امپراتوری جهان اسلام بود.
امروز پس از سال‌ها فراموشی، دوباره مورد توجه جهانیان به ویژه مسلمانان قرار گرفته و به عنوان پایتخت تمدن اسلامی در سال ۲۰۱۳ برگزیده شده است.
آرامگاه شاعر پر آوازه پارسی‌زبان، سنایی غزنوی از آثار باستانی و از اماکن مقدس و دیدنی شهر غزنی به شمار می‌رود.
آن طور که از شعر سنایی بر می‌آید او به تمام دانشهای زمان خود آگاه بود و در برخی رشته‌ها از تبحر خاصی برخوردار بود.
آرامگاه این مرد بزرگ در شمال شهر غزنی امروزی و در غرب شهر قدیمی و تاریخی غزنی واقع است و منطقهای که سنایی در آن آرام گرفته به یاد و احترام ایشان به «حکیم سنایی» مشهور است.
نقش سنایی در وحدت میان مسلمانان
سنایی شاعری شیعه مذهب بود، اما اندیشه معنوی او حلقه وصلی برای تمامی اقوام و مذاهب افغانستان به ویژه مردم شهر غزنین بود. با گذشت سال‌ها هنوز هم مردم غزنی از نقاط دور و نزدیک این شهر به زیارت مرقد وی می‌آیند و خود را در فضای معنوی و روحانی حاکم بر آرامگاه این شاعر پر آوازه غرق میکنند.
روزهای جمعه آرامگاه سنایی محل تجمع صدها زائری است که به دور از هیاهوی شهر و زندگی پرماجرای روزمره خود در این پناهگاه معنوی در جست‌وجوی آرامش و ارتباط با معبود خود هستند.
با وجود ۳ دهه جنگ در افغانستان مرکز شهر غزنی که میزبان آرامگاه سنایی است به دور از هرگونه تعصب و با توسل و تمسک به شیوه بزرگانی چون سنایی در آرامش و همگرایی کامل به سر می‌برد و به همین جهت نقطه عطفی در جغرافیای دینی و ملی افغانستان به شمار می‌رود.
فراز و فرود زندگی سنایی
سنایی چند سالی از دوران جوانی خود را در شهرهای «بلخ»، «سرخس»، «هرات» و «نیشابور» گذراند و گفته میشود در دورانی که در بلخ می‌زیست به کعبه رفت.
در سال ۵۱۸ هجری قمری به غزنین بازگشت و تا پایان عمر در این شهر ماند. قصایدی که سنایی در سفرهای خود سروده است، یادگار پر ارزش وی از آن روزها به شمار می‌رود.
آرامگاه سنایی همچون روزهای حیاتش با فراز و نشیب‌های فراوانی روبرو بود و در زمان جهاد مردم افغانستان و جنگ با روس‌ها بنای این آرامگاه صدمات زیادی دید.
پس از پیروزی مجاهدین در افغانستان بار دیگر آرامگاه سنایی مورد توجه قرار گرفت و دوباره بازسازی و ترمیم شد.
سنایی معمار شعر عرفانی در ادبیات فارسی
بسیاری از مفاهیم و مضامین بلند اخلاقی و عرفانی برای نخستین بار با بیانی ساده، دلنشین، روان و بر خواسته از جان حکیم سنایی وارد ادبیات کهن فارسی شد.
بذر افشانی‌های عرفانی سنایی در ادبیات فارسی باعثشد، بزرگانی چون عطار، مولانا، سعدی و حافظ در طول بیش از ۳ قرن آنها را در اوج پختگی، صلابت و روانی قرار دهد.
معانی نو ظهور عرفانی که سنایی آنها را در شعر خود بکار برده است در اشعار و اندیشه‌های دیگر استادان سخن فارسی همچون مولانا تأثیر گذاشت و در مواردی بازتاب مستقیم داشت.
مولانا، عطار نیشابوری و سنایی غزنوی را به منزله روح و چشم خود می‌دانست و در این باره گفت:
عطار روح بود و سنایی دو چشم او
ما از پی سنایی و عطار آمدیم
این شاعر نامدار و حکیم توانا پس از گذارندن ۶۲ بهار زندگی پر ماجرا و افتخار آفرین خود سرانجام در سال ۵۲۵ یا ۵۳۵ هجری قمری در گذشت و در شهر غزنی به خاک سپرده شد.
