- چند روز قبل خبری مبنی بر احتمال دیدار حجت الله ایوبی با آیت الله سیستانی پیرامون «رستاخیز» در رسانه منتشر شد. هرچند حواشی زیادی نسبت به «رستاخیز» بوجود آمده و جامعه مذهبی اعم از مراجع تقلید، مداحان و کارشاناسان مذهبی نسبت به مواردی در این فیلم واکنش نشان داده اند اما همچنان مدیران سینمایی کشور برای نمایش فیلم سینمایی «رستاخیز» به کارگردانی احمدرضا درویش، مبنی بر ماندن و یا حذف چهره معصومین از جمله حضرت عباس(ع) در این فیلم سینمایی، در حال رایزنی با آیات عظام هستند.
به گزارشافکارنیوز، در پی اوج گیری این حاشیه‌ها و باوجود برخی شنیده‌های غیررسمی درباره سرانجام این فیلم، حسین نوش آبادی معاون حقوقی و امور مجلس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کرده بود که «صحنه های نمایشداده شده از بزرگان دین اسلام در فیلم رستاخیز حذف شده و این فیلم با اصلاحات اکران عمومی می‌شود.»
پس از مخالفتهای مراجع، حجت الله ایوبی سعی کرد با رایزنی حضوری با آیات اعظام، از مخالفتها بکاهد. وی با گروهی از مدیران سینمایی به ملاقات آیت الله مکارم شیرازی رفت.
سپس رئیس سازمان سینمایی در پی سفر خود به عراق برای حضور در اختتامیه اجلاس بغداد پایتخت فرهنگی جهان عرب، به دیدار آیت الله سیستانى خواهد رفت، تا در رابطه با مسئله فیلم سینمایی «رستاخیز» و اختلاف نظری که در خصوص نمایش چهره معصومین در این فیلم به وجود آمده صحبت کند.
اینکه رئیس سازمان سینمایی کشور تا این حد سعی دارد تا گره از کار احمدرضا درویش و آخرین اثرش بردارد، جای بسی تقدیر و تشکر دارد اما سوالی که مطرح می شود این است که آیا ایوبی برای همه آثار تا همین اندازه دغدغه دارد یا نزدیکی احمدرضا درویش به دولمتردان باعثشده تا وی بصورت سفارشی حمایت شود؟
حمایت های مسئولان دولتی اعم از وزیر ارشاد و رئیس سازمان سینمایی از «رستاخیز» با وجود انتقادهای فراوان به این اثر، گواه علاقه وافر مردان فرهنگی دولت به خالق این اثر می باشد. اثری که جامعه مذهبی را متاثر کرده و بعضا معتقدند که داستان روایت شده در رستاخیز تحرف عینی واقعه عاشوراست.
در اینکه هر مسئولی باید از آثار تولیدی در دوره خود حمایت قاطع کند شکی نیست اما ایوبی و مدیران بالا دستش می توانند مدعی باشند که به همه آثار با یک نگاه می نگرند و هیچ تفاوتی بین آنها قائل نیستند؟!
ادعایی که بعید به نظر می رسد چراکه در نوروز سینمای ایران براحتی می توان به ذکر مواردی پرداخت که نگاه ها یکسان نبود و بعضا برخی از آثار و خالقانش با لبخند دیپلماتیک مردان سینمایی دولت مواجه می شدند و برخی دیگر با نگاهی غضب آلود.
