به گزارش افکارنیوز، در ادامه دیدارهای جامعه قرآنی با خانواده‌های شهدا این هفته هیأت قرآنی به دیدار خانواده شهید «محمود طالبی‌پور» رفتند.
بنا بر این گزارش در این دیدار «رحیم قربانی» رئیس سازمان قرآن و عترت بسیج تهران بزرگ، «سیدجواد موسوی درچه‌ای» و «رامین بهرامی» قاری ممتاز و جوان قرآن کریم و نمایندگان سیمای قرآن حضور داشتند.
در این دیدار قربانی با اشاره به آغاز برنامه سوره‌های سرخ از سال گذشته گفت: این برنامه از سال گذشته شروع شد و از همان زمان دیدار با خانواده‌های شهدا به جهت عرض ادب و ارادت آغاز شد و این جمع هم از همان زمان توفیق حضور در کنار خانواده‌های شهدا را داشتند.
وی با اشاره به حضور نهادها و دستگاه‌های قرآنی در برگزاری یادواره شهدای قرآنی گفت: از سال گذشته این یادواره با حضور همه فعالان و دستگاه‌های قرآنی شکل گرفت و پس از شناسایی شهدا، نخستین یادواره هم برگزار شد.
حضور شهید در جلسات استاد مولایی
در این مراسم یکی از برادران شهید به بیان اوصاف شهید «محمود طالبی‌پور» پرداخت و گفت: محمود برادر یکی مانده به آخر خانواده است و ما ۵ برادر هستیم و از آن زمان در جلسات مختلف قرآن کریم خصوصاً جلسات استاد مولایی شرکت می‌کردیم.
یکی دیگر از برادران ما از قاریان خوب کشور و برادر دیگرم محمدرضا حافظ کل قرآن کریم است. محمود هم قاری ممتاز قرآن بود که در جلسات استاد مولایی شرکت می‌کرد.
خدایا مردودی بس است مرا قبول کن
محمود چندین بار به جبهه اعزام شد و هر بار با مجروحیت برمی‌گشت، با اینکه این آخر او بشدت از ناحیه دست دچار جراحت شده بود، جالب است بدانید همان‌زمان در وصیت‌نامه‌اش نوشته بود، امیدوارم خداوند دیگر مرا بپذیرد و قبولم کند. مردودی بس است و همین هم شد. محمود در آخرین اعزامش به جبهه مورد هدف تک تیراندازهای عراقی قرار گرفت و به شهادت رسید.
فریاد اعتراض شهید برای دعایی که به جان شاه شد
این برادر شهید به بیان خاطره‌ای از شهید «محمود طالبی‌پور» پرداخت و گفت: محمود در سنین کودکی صدای بسیار خوبی داشت و در ۹ سالگی مانند یک قاری ممتاز قرآن کریم تلاوت می‌کرد. وی آن زمان از سوی مجمع قاریان به مشهد مقدس اعزام شد. وی در آنجا در یک مجلس به تلاوت قرآن کریم پرداخت و پس از محمود یکی از مداحان پس از خواندن دعا و ذکر مصیبت به مدح و ثنای شاه پرداخت و برای شاه دعا کرد. در این لحظه محمود از جای خود برخاست و فریادزنان به یکی از بانیان جلسه گفت: خدا لعنتت کند که تو باعثحضور ما در این جمع شدی.
شهرت شهید به «الله یفتح علیک»
محمود در جلسات و کرسی‌های تلاوت مدام از جمله «الله یفتح علیک» استفاده می‌کرد، از این رو به «الله یفتح علیک» معروف شده بود. سال گذشته به دیدار استاد مولایی که در بستر بیماری بئد رفته بودیم و تا اسم محمود را آوردیم استاد گفت: «الله یفتح علیک».
احمد طالبی‌پور یکی دیگر از برادران شهید محمود در ادامه در خصوص این شهید بزرگوار گفت: محمود اولین قاری نوجوان بود که بعد از انقلاب صدایش به صورت زنده از صدا و سیما پخش شد.
وی در آخرین روزهای زندگی‌اش در ارتفاعات الله‌اکبر تلاوت کرده بود و پس از شهادت نوار تلاوت وی را به ما دادند.
این شهید بزرگوار از ناحیه دست دچار جراحت شدید شده بود و همه عصب‌های دستش از بین رفته بود. پزشکان از پای محمود به دستش پیوند عصب انجام داده بودند و حدود ۴ ماه طول می‌کشید تا عصب دست او کاملا درست شود.
وی درمان خود را چندان جدی نمی‌گرفت و می‌گفت: کار من زودتر از این‌ها به اتمام می‌رسد همین هم شد و محمود ۲ ماه بعد از عمل جراحی به جبهه رفت و حدود ۷۰ روز پس از عمل در عملیات والفجر ۸ به شهادت رسید.
توصیه شهید به خواهرانش
در ادامه این مراسم خواهر شهید به بیان اوصاف برادرش پرداخت و گفت: در یکی از فرازهای وصیت‌نامه شهید محمود آمده است، از خواهرانم می‌خواهم فرزندانشان را بزرگ کنند و راهی جبهه کنند. خدا را شکر می‌کنم که من توانستم به این وصیت برادرم عمل کنم و همان زمان پسرم را راهی جبهه کردم و به شهادت رسید. محمود بسیار مهربان بود و هر روز چند بار به من سرکشی می‌کرد.
خوهران شهید
او مدام در حال تلاوت آیات قرآن بود و هنگامی که خبر شهادتش را به من دادند، سخت‌ترین لحظات زندگی‌ام را می‌گذراندم و تاب دوری او را نداشتم، اما جالب است بدانید پدرم در آن روز برای خواندن نماز مغرب به مسجد رفته بود و هنگام بازگشت خبر شهادت محمود را به او گفتند. پدرم سجده کرد و خدا را شکر کرد و به من گفت باباجان گریه نکن من پنج پسر دارم و باید در راه انقلاب هدیه کنم.
این خواهر شهید با توصیه جوانان خصوصاً خانم‌ها به رعایت حجاب گفت: متأسفانه وضع جامعه به هیچ وجه رضایت بخش نیست و ما خانواده‌های شهدا از این وضع ناراحت هستیم. امیدوارم مسئولان فرهنگی ما فکری برای این انحرافات کنند و نگذارند خون شهدا پایمال شود.
شهید «محمود طالبی‌پور» متولد سال ۱۳۴۲ در تهران است. وی آبان سال ۶۱ در منطقه ارمک عراق بر اثر اصابت گلوله یک تک تیرانداز عراقی به سرش به درجه رفیع شهادت نائل شد.
