شوراي مركري كانون كارگردانان سينماي ايران با انتشار يادداشتي، نگراني خود را از سياستگذاريهاي فعلي سينماي ايران ابراز كرده است.
متن کامل این یادداشت که توسط مهدی‌کرم‌پور، سخنگوی کانون، نوشته شده و نسخه‌ای از آن دراختیار این خبرگزاری قرار گرفته، به این شرح است:
شورای مرکزی کانون کارگردانان سینمای ایران نسبت به مخاطره افتادن امنیت شغلی سینماگران، به خصوص کارگردانان که سر فصل اساسی اساسنامه کانون است و همچنین آینده سینمای ملی در عرصه‌های تولید، توزیع و نمایش سینمای ایران احساس خطر کرده و نسبت به تصمیمات متخذه و سیاست‌گزاری‌های سینمایی که بدون مشورت و کارشناسی با اصناف انجام می‌پذیرد و اعلام و اجرا می‌شود، هشدار می‌دهد:
۱ این روزها شکایات بسیاری از همکاران حرفه‌ای ما مبنی بر عدم صدور پروانه ساخت برای فیلم‌هایشان و ممیزی در این مهم وجود دارد. این درحالی است که شورای پروانه ساخت که طبق آیین‌نامه تشکیل و اصلاحیه آن می‌بایست متشکل از پنج نفر(که انتخاب دو نفر از آنان برعهده خانه سینما است) باشد و اکنون نه تنها نمایندگان کارگردانان و تهیه‌کنندگان(خانه سینما) در آن شورا حضور ندارند بلکه این شورا با ترکیب متغیر ۷،۸، ۹ و … تشکیل می‌شود و همه منصوب معاونت سینمایی هستند.
این درحالی است که براساس آیین‌نامه مصوب هیات وزیران مورخ ۲/۳ / ۷۷ قید و «تصویب‌ فیلم‌نامه» از بند هفتم آیین‌نامه شورای پروانه ساخت حذف گردیده و قانونا این شورا چنین اختیاراتی ندارد.
همچنین باتوجه به عدم حضور نمایندگان قانونی اصناف در این شورا، صلاحیت پروانه‌های صادر شده در این مدت برای خیل افراد ناآشنا که سوابق حرفه‌ای‌شان از دید کارشناسان و افراد حرفه‌ای محل تردیدات را مغایر اصل امنیت شغلی و اگر نگوییم برنامه‌ریزی شده، غیرمسئولانه می‌دانیم.
شاید لازم به یادآوری باشد که سلسله اولویت و اعتبار قوانین در کشور به ترتیب: ۱ قانون اساسی، ۲ قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی، ۳ آیین‌نامه‌های هیات محترم وزیران، ۴ بخشنامه وزارتی و ۵ دستورالعمل‌های معاونان و مدیران کل است.
بدین‌ترتیب نمی‌توان فرض کرد که دستورالعمل‌های معاونان و مدیران کل به قوانین بالادستی اولویت یا مغایرت داشته باشد.
۲ شورای صنفی نمایش که حاصل و ثمره سال‌ها تلاش و کار کارشناسی است و جزو امور تصدی‌گری دولت بود، طی در مرحله کمیسیون اکران و سرانجام شورای صنفی نمایش مطابق اصل ۴۴ قانون اساسی و برنامه چهارم توسعه به صنف سپرده شد.
در مقدمه آیین‌نامه شورای صنفی نمایش که با طراحی و مشورت نمایندگان اصناف و اصلاح و تعدیل‌های معاونت سینمایی سرانجام بر سر؟ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در اول هر سال به دفاتر و اصناف اعلام می‌شود، ۱۲ سال است که عبارت «اکران در سینماهای کشور آزاد است» به عنوان پیش‌فرض هر اساسنامه، آیین‌نامه و دستورالعملی مفروض است.
طرح جدول زمان‌بندی اکران که مخالف نص صریح مقدمه این آیین‌نامه است، غیرقانونی، حرکتی رو به عقب و بازگشت به آزموده‌ای است که سال‌ها تجربه و کارشنارسی را زیر سئوال می‌برد و در تعارض با اصل خصوصی‌سازی است و هزیه و بار دولت را نیز سنگین‌تر خواهد کرد.
کاش در امر کارشناسی مسائل اکران که در اجرا و چگونگی فعلی آن ما نیز منتقد آن هستیم، به جای اعمال دستورالعمل‌های ناگهانی، پیش از اعلام مشورت بیشتری انجام می‌شد تا امنیت سرمایه‌گذاری در سینما و بخش خصوصی به مخاطره نیفتد و بیم گسترش نگاه نظارتی در این حوزه به وجود نیاید.
۳ روند و چگونگی صدور مجوز ساخت و عرضه آثار ویدئویی که این روزها در سوپرمارکت‌ها و در تیراژ بسیار بالا عرضه می‌شود نگران‌کننده به نظر می‌رسد و خرید؟ ویدئویی آثار سینمایی را توسط موسسات رسانه خانگی محدود ساخته است. این در حالی است که کوپن‌های خرید فیلم‌های خارجی این موسسات که به سبب حمایت از سینمای ملی به آنان اعطا می‌شد، امروز با آثار نازل و کم هزینه پرمی‌شود و سازندگان و تولیدکنندگان آن که کمتر از میان عوامل حرفه‌ای و شناخته شده سینما و تلویزیون هستند با رویکرد ستاره‌سازی‌های مجعول، قیمت تمام شده فیلم‌ها را افزایش داده‌اند به گونه‌ای که کل تولید در کمتر از دو هفته انجام می‌پذیرد و بودجه اندک تولید آثار صرف دستمزد چند روزه یک دو بازیگر طنز می‌شود و باقی عوامل به دلیل بودجه و دستمزد اندک از میان افراد تازه‌کار و آماتور به خدمت گرفته می‌شوند و این روند سطح سلیقه مخاطب را کاهش داده و سبد خانواده انباشته از آثار سطحی و غیراستاندارد خواهد شد که ظاهرا هیچ نظارت کیفی بر آنان اعمال نمی‌شود. همچنین هزینه تولید فیلم‌های سینمایی که بخشی از آن توسط خرید این رایت‌ها جبران می‌شد، متوقف شده و سرمایه‌گذاری و تولید در سینمای ایران را بیش از پیش با مشکل جدی مواجه خواهد کرد. این در حالی است که ظاهرا مبارزه با قاچاق ویدئویی فیلم‌های سینمایی نیز به فراموشی سپرده شده است.
در پایان کانون کارگردانان سینمای ایران روند فعلی سیاست‌گزاری‌های سینمایی را نگران‌کننده ارزیابی می‌کند و بیم آن دارد تا شیرازه و کلیت سینمای شریف و اثرگذاری ملی ایران که تنها سفیر فرهنگی جمهوری اسلامی ایران طی ۳۱ سال گذشته بوده است، در اثر این دستورالعمل‌های بی‌مشورت و کارشناسی مورد تهدید واقع شود.
این کانون آماده است تا با کمک و همدلی، دیدگاه‌ها و نظرات کارشناسی خود را جهت حفظ و ماندگاری سینمای ایران به صورت کتبی، شفاهی و حضوری در اختیار قرار دهد و دست همه کسانی را که بر این اصل وفا دارند را می‌فشارد.
پایان پیام