شاعران به استقبال شب قدر رفتند

به گزارش افکارنیوز، در «ترجمان القرآن جرجانی» شب قدر، شب اندازه کردن کارها ذکر شده است. شب قدر به مانند بسیاری از مضامین والای دینی از منظر شاعران فارسی دور نمانده است. شبی که در ادبیات ما از روشن‌ترین پنجره‌های معنویت و عرفان به آن نظر شده است. همیشه نگاه به شب قدر، نگاه به شبی بوده است که انسان در وسعت بی‌کرانه‌اش غوطه‌ور شده و از سیاهی و تباهی به دور مانده است‌.

در ادبیات و عرفان فارسی شب قدر، شبی است که عارف خدا را، به تجلی خاص مشرف می گردانند تا با آن تجلی، حبیب قدر و مرتبه خود را به محبوب بشناساند و آن وقت ابتدای وصول سالک به مقام اهل کمال در معرفت است. بنابراین در شعر فارسی از همان دوره‌های نخستین ردپای پررنگ رمضان و شب‌های قدر در شعر فارسی را می‌توان به وضوع مشاهده کرد، ‌ از اشعار سعدی و. حافظ گرفته تا مولانا، ‌ رودکی و سنایی.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی که رشد قابل توجهی را در شعر و ادبیات فارسی شاهد بودیم نیز شاعران معاصر هر یک به فراخور حال خود اشعاری را درباره شب قدر سروده‌اند، ‌ این در حالی است که بسیاری از پیشکسوتان شعر معاصر هم‌چون علی موسوی گرمارودی، ‌ عبدالرحیم سعیدی راد و… معتقد هستند که اشعار شاعران کلاسیک درباره شب قدر از عمق و محتوایی بیشتری برخوردار بوده چرا که شاعر شناخت بیشتری از این شب کسب کرده بوده است. با این حال در میان شاعران معاصر و البته جوان شعر فارسی نیز اشعاری پرمایه درباره شب قدر به چشم می‌خورد. در سال‌های اخیر شاعران نوسروده و جوان نسبت به مسائل آیینی توجه بسیاری نشان داده و شب قدر نیز یکی از مضامین مورد علاقه آن‌ها در سرایش اشعار بوده است.
نغمه مستشار نظامی یکی از این شاعران است او در شعر زیر به توصیف شب قدر پرداخته است
سلام بر شب زیبای قدر تا سحرش
قطار باغ بهشت است و باز مانده درش
به سمت و سوی دلم آمده ست و سوزن بان
فرشته ایست که قرآن گرفته روی سرش
صدا از آینه و سنگ در نمی آید
کسی که غرق تو باشد نمی رسد خبرش
شبی ست روز تر از صد هزار سال و دریغ
ازین دلی که درین شب شکسته بال و پرش
سیاه نامه تر از خود… تو آبرو دادی
خودت مریز، خودت جمع کن، خودت بخرش
بگیر دست زمین را، زمانه تلخی ست
ببر زمین و زمان را به سمت خوب ترش
کجاست آنکه به تقدیر خلق آگاه است
سلام و عرض ارادت، به ساحت نظرش
مسافران قطار بهشت در شب قدر
دعا کنید که او باز گردد از سفر
حسین عبدی شاعر گرگانی نیز از جمله شاعرانی است که در حوزه شعر آیینی فعالیت می‌کند‌، رباعی زیر وصف عبدی از شب قدر است:
باران، دار و درخت ها را می شست
ناپاکی رخت و پخت ها را می شست
درآن شب قدر، ابر رحمت تا صبح
پیشانی تیره بخت ها را می شست
حمیدرضا برقعی نیز از دیگر شاعرانی است که در سال‌های اخیر با سروده‌های نابش در عرصه آیینی خوش درخشیده است، ‌ شعر زیر یکی از سروده‌های اوست
در شب قدر دلم با غزلی همدم شد
بین ما فاصله‌ها واژه به واژه کم شد
چهارده مرتبه قرآن که گرفتم برسر
حرم یک به یک ابیات غزل، محرم شد
ابتدا حرف دلم را به نگاهم دادم
بوسه می‌‌خواست لبم، گنبد خضرا خم شد
خم شد آهسته از اسرار ازل با من گفت
گفت: ایوان نجف بوسه گه عالم شد
بعدهم پشت همان پنجره ی رویایی
چشم من، محو ضریحی که نمی دیدم شد
خواستم گریه کنم بلکه بر این زخم عمیق
گریه مرهم بشود، خون جگر مرهم شد
گریه کردم، عطش آمد به سراغم، گفتم:
به فدای لب خشکت! همه جا زمزم شد
روی سجاده ی خود یاد لبت افتادم
تشنه‌ام بود، ولی آب برایم سم شد
زنده ماندم که سلامی به سلامی برسد
از محمد(ص) به محمد(ع) که میّسر هم شد
من مسلمان شده مذهب چشمی هستم
که در آن عاطفه با عشق و جنون توام شد
سال‌ها پیر شدم در قفس آغوشت
شکر کردم، در و دیوار قفس محکم شد
کاروان دل من بس که خراسان رفته است
تار و پود غزلم جاده ابریشم شد
سال‌ها شعر غریبانه در ابیات خودش
خون دل خورد که با دشمن خود همدم شد
داشتم کنج حرم جامعه را می‌خواندم
برگ در برگ مفاتیح پر از شبنم شد
یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت
یک قدم مانده به او کار جهان مبهم شد
بیت آخر نکند قافیه غافلگیرت
آی برخیز! که این قافیه یاقائم شد...