مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: حاج آقا حسین فاطمی(1) در رابطه با حال وفاتش می‌فرموده است: «من از خدا دو حاجت دارم: اول این که با حال مناسبی از این دنیا بروم؛ دوم: این که این حال مناسب با من تا آخر محفوظ باشد.»
هم چنین وقت وفاتش مکرر می‌فرموده است: «نمازم را که خوانده‌ام، شامم را هم خورده‌ام.» حضرت رسول(ص) هم که فرمود: «مَن کانَ آخِرُ کلامِهِ لا الهَ إِلا اللهُ، دَخَلَ الجنَّهَ»(2)
هر کس آخرین سخنش کلمه‌ی «لا اله الا الله» باشد، وارد بهشت خواهد شد.
سپس چند بار تهلیل می‌گفته، و باز دوباره مطلب را تکرار می‌کرد و سپس می‌گفت: «با این حال خوب، منتظر چه هستیم یا چه هستند؟»
و با این حال از دنیا رفت. خوشا به سعادت کسی که با حال خوب از دنیا برود و در آخرت خوب مورد استقبال قرار گیرد!
1- از شاگردان عارف بزرگ، میرزا جواد ملکی تبریزی
2- من لا یحضره الفقیه، ج1، ص 132؛ وسائل الشیعه، ج2، ص 455 و 456.
در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 29
محمد حسین رخشاد
