چند روزی است که فیلم «رسوایی 2» ساخته مسعود ده نمکی در سینماهای کشور به اکران درآمده است و تاکنون کمتر رسانه ای حتی در حوزه جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی به آن توجه داشته است، شاید دلیل این مساله نقدها و دیالوگ های موجود در فیلم فیلمساز جنجالی سینمای ایران درباره خبرنگاران باشد که آن ها را به عنوان «مگس» توصیف کرده است، همان موقعیتی که فیلمسازی در جبهه دیگر فکری صورت داد و با غضب خبرنگاران مواجه شد تا فیلم «اژدها وارد می شود» مانی حقیقی که خبرنگاران را «دوزاری» خوانده بود، به همین بلای عدم توجه رسانه ها مواجه شود. اما جدا از حواشی و رخدادهای صورت یافته و با همه ضعف های روایی و بیانی که در «رسوایی 2» ده نمکی می توان ردیف کرد، توجهات سازنده به مقولات معرفتی و نگاهی منتقدانه نسبت به رفتار برخی از مسئولان و مردم در مواجهه با مسائل دینی جای توجهی خاص بر این اثر می گذارد؛ فیلمی که در جشنواره فیلم فجر سال گذشته از نگاه داوران دور ماند اما این روزها با استقبال خوبی از سوی مردم مواجه شده است.
فیلم «رسوایی 2» اثری در باب آگاهی بخشی است؛ توجه به ابعاد مختلف زندگی و دورماندن از تعلقات دنیوی و پست های صوری که چندان امیدی به دوام شان نیست و از این رو باید با نگاهی خوشدلانه به اثر مسعود ده نمکی نگریست. مساله ای که مورد توجه فیلمساز بوده و در گفت و گویی که چند روز پیش با هم به شکل خصوصی داشتیم، گلایه های بسیار از عدم توجه رسانه های جناح انقلابی و عدم پرداخت به فیلم «رسوایی 2» و نیز نادیده گی جشنواره فیلم فجر داشت. ده نمکی در آن گپ و گفت به من گفت که فیلم «رسوایی 2» به لحاظ جلوه های ویژه در سینمای ایران ویژه است و جشنواره توجهی به این مساله نکرده است و در تائید گفته های وی باید عنوان کرد که تلاش های صورت یافته توسط این کارگردان در «رسوایی 2» برای ساخت سکانسی مهیج از وقوع زلزله واقعا جای تماشا دارد و به لحاظ جلوه های ویژه در این سینما نمونه است.
در خلاصه فیلم «رسوایی 2» آمده است: «به خودتان تکان بدهید تا خدا تکانتان نداده.» جمله ای که از زبان حاجی یوسف، پیرمرد زاهد شهر به مردم و مسئولان زده می شود و فیلم درباره هشدار به وقوع زلزله ای است که خواهد افتاد و همه تصورات دنیای پوچ و ساختمان های بلند شهر و برج های شیشه ای را خواهد شکست. فیلم «رسوایی 2» درباره روز حساب است و قیامتی که برپا خواهد شد و از آدمی هیچ چیز جز اعمالی الهی نخواهد ماند. از این رو فیلم «رسوایی 2» با همه معضلات فیلمنامه ای می تواند این هراس را در مخاطب و شاید برخی مسئولان دنیاپرست! فراهم سازد که زلزله ای در راه است و اعمال مان در ترازوی حساب قرار می گیرد.
فیلم «رسوایی 2» را می توان اثری آخرالزمانی هم دانست و از این نظر هم در سینمای ما نمونه است، چرا که در فضای تخیلی فیلم جهانی دیگر از پس جهان واقعی ابتدای فیلم خود را نمایان می سازد و موجب دگرگونی بسیاری از پدیده ها از جمله تفکرات آدمیان شهر رسوایی می شود و در این میان تنها روحانی عارف و مومن شهر با کلام و نگاه شیرینش بوده که حسرت اشتباهات متعدد آدمیان غافل را می خورد.
بدیهی است در سینمای جهان با همان تفکرات صهیونیستی و دین گریزانه آثار بسیاری در راستای سینمای حادثه ای و آخرالزمانی تولید شده است و درصد بسیاری از آثار هالیوودی را چنین فیلم هایی تشکیل می دهند؛ فیلم هایی که ظاهری معنوی داشته اما هویتی سیاسی و دین گریزانه دارند و از این رو جهت تصویری درست از جهان آخرالزمانی باید سینمای ایران با توجه به نظام اسلامی و تفکر معنوی مردمان این سرزمین بیش از گذشته به تولید آثار معنوی و آگاهی بخش توجه نماید.
