در جشن دو شب گذشته انجمن منتقدین اقای جعفر پناهی از روبرو شدن با حسین مهدویان و دادن جایزه به او بدلیل دولتی بودن مهدویان وفیلمش سرباز زد. جعفر پناهی هم مثلِ رفیق و استادش مُحمَلبافِ ملعونِ صهیونیست واقعیت را قبول ندارد، استعدادِ جدید را پذیرا نیست، و هنوز در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد و کانون سِیر میکند و انگار نه انگار که سرمایه گذار فیلم های اولش کانون و تلویزیون بودند، از گشتن و دوره کاراموزی در کنار مرحوم کیارستمی نه فیلمسازی و نه معرفت را یاد گرفته، روی موج سوار بود تا اینکه دریا ارام شد و با امدن فیلمسازان نسل جدید از دور خارج شد، از پناهی و دارو دسته اش توقعی نیست، حسادت، وطن فروشی و بی ظرفیتی خصوصیت این افراد است، اما نکته قابل ذکر حضور مدیر عامل یازده شغله خانه سینما در این مراسم بود، اقای مدیر عامل که کم کم برای دبیری جشنواره فیلم فجر اماده میشود و از کار کردن فقط آستینهای کتش بالاست، در تمامی دوسال گذشته و در تمام مراسمهای سینمایی سعی کرده با مهدویان در یک قاب عکس باشد و موقع جایزه دادن به مهدویان او را جوری به اغوش کشیده که انگار کاشف مهدویان بوده...اما در مراسم دو شب گذشته به راحتی این واقعه را نادیده گرفت و با رِندیِ خاصی از این بی ادبی و حسادت پناهی گذشت.
هرجوری نگاه میکنم اقای شاهسواری بیشتر به پناهی و دارو دسته اش متمایل است تا مهدویان که دارو دسته اش فقط و فقط استعدادش است. در انتها اقای شاهسواری اذعان کرد نسلش باید از جوان های امروزی یاد بگیرد.
باید گفت اقای شاهسواری نسل شما بلد است، آگاه است، نسل شما هیچوقت یازده شغل را با هم مدیریت نمی کند، نسل جدید هم این کار را نمیکند، پس به نظرم باید گفت بهتر است شما، فقط شما باید از نسل جدید یاد بگیرید، هر چند شما همیشه تهیه کننده و مدیر تولید متوسطی بودید و یاد گرفتن در این سن و سال با این همه مشغله دیگر سخت و دیر است.
