سازمان‌های مردم‌نهاد حلقه اتصال مردم و دولت هستند. ما امیدوارانه منتظر شکوفایی هرچه بیشتر تمام سمن‌ها هستیم تا بتوانند با حداکثر کردن مشارکت‌های اجتماعی افراد جامعه بیش از همه دوران تاریخ یاریگر سبز این سرزمین باشند. یکی از این یاریگران سبز، جمعیت «افرای سبز» است. مهدی امیری و همکارانش 17 سال است که تلاش می‌کنند به بیماران مبتلا به HIV استانشان کمک کنند تا زندگی بهتری داشته باشند و خوشبختانه اکنون تمام بیماران HIV مثبت و خانواده‌هایشان در استان کرمانشاه که بیماری آن‌ها تایید شده تحت پوشش این جمعیت قرار دارند.
گفت‌وگوی تفصیلی «شهر امید» با مهدی امیری موسس جمعیت «افرای سبز» را در ادامه می‌خوانید:
لطفا خودتان را معرفی کنید.
مهدی امیری 31 ساله و متولد کرمانشاهم و در حال حاضر در همین شهر زندگی می‌کنم. من فارغ‌التحصیل کارشناسی مهندسی شیلات گرایش ژنتیک هستم.
کمی از نحوه شکل‌گیری جمعیت افرای سبز برایمان بگویید.
وقتی محصل بودم دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه آموزش‌هایی را در زمینه آشنایی و مشاوره درباره ایدز ارائه می‌کرد و بنا بود که کلاس‌هایی را به این منظور برای دانش‌آموزان کرمانشاهی برگزار کند. من در میان دانش‌آموزان کرمانشاهی انتخاب شدم. در آن زمان 12 سال داشتم و بعد از شرکت در این کلاس‌ها و به‌مرور، جذب این آموزش‌ها و حوزه پیشگیری و جلوگیری از ایدز شدم. به‌گونه‌ای که پس از پایان این دوره همچنان علاقه‌مند حضور و فعالیت در این حوزه بودم. بنابراین به این فکر افتادم که به‌صورت سازمان‌یافته مرکزی را دایر کنم. دو سال پس از حضورم در این کلاس‌ها در 14 سالگی توانستم از شورای عالی جوانان مجوز فعالیت جمعیت افرای سبز را بگیرم. ابتدای کار مکانی را برای احداث دفتر جمعیت نداشتیم. در این مورد خیلی فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که قانون اول برای انسجام فعالیت‌های انجمن گرد هم آمدن دوستان و آشنایان در یک فضای مشخص است. در نهایت به این نتیجه رسیدم که از طبقه دوم خانه پدری به‌عنوان مرکز اجتماع گروه افرای سبز استفاده کنم. با جایگیری گروه در طبقه دوم خانه فعالیت‌هایمان به‌طور رسمی شکل گرفت. اما یک سال پس از افتتاح مرکز به دلیل افزایش اعضا دفتری را در خارج از خانه دایر کردیم.
اهداف اولیه جمعیت افرای سبز چه بود؟
در زمان آغاز فعالیت اهداف بسیاری در سر داشتیم و هر چه زمان گذشت دیدیم که برآوردن تمام هدف‌های در نظر گرفته شده کار یک دولت است نه یک جمعیت کوچک مردم‌نهاد(با خنده). مهم‌ترین موارد و اهداف جمعیت در ابتدای امر پایین آوردن نرخ بیکاری، زیباسازی شهر، حمایت از زنان و خانواده‌ها ، حمایت از بیماران HIV و خانواده‌هایشان و بسترسازی برای فعالیت بیشتر جوانان در زمینه آگاهی‌رسانی و کمک به بیماران ایدز بود. پس از گذشت دو سال از دریافت مجوز جمعیت، در اهدافمان بازنگری کردیم و تنها هدف جمعیت را کمک و حمایت‌های مالی و معنوی از بیماران HIV و خانواده‌های آن‌ها قرار دادیم. در ابتدای مسیر به‌منظور کمک و حمایت از خانواده‌های تحت پوشش از همکاری دوستان، آشنایان و اعضای فامیل برخوردار بودیم.
اکنون برای این بیماران و خانواده‌های آن‌ها چه می‌کنید؟
تعداد نیروی انسانی ثابت ما اکنون از چهار نفر به 40 نفر رسیده است که در کمیته‌ها و شوراهای مختلف جمعیت به‌صورت مستقیم با ما همکاری دارند. علاوه بر این، 17 کارمند و حدود هزار نفر نیز در حوزه جوانان گروه مشغول به فعالیت هستند. لازم به ذکر است که ما به‌تنهایی کار زیادی را نمی‌توانیم برای این بیماران انجام دهیم و فعالیت‌های جمعیت به همکاری وزارت بهداشت، سازمان ملل متحد و دستگاه‌های حمایتی مانند کمیته امداد و بهزیستی وابسته است. باشگاه مثبت برای بیماران HIV دایر کرده‌ایم و علاوه بر این یک سرپناه شبانه برای افراد بی‌خانمان اعم از زن و مرد داشتیم که به دلیل اینکه برای مدیریت سرپناه شبانه‌روزی زنان نیاز به هماهنگی بین‌بخشی بیشتری داشتیم سازمان بهزیستی سرپناه شبانه زنان را در یکی از مکان‌های آلوده احداث کرد و ما نیز کار مرکز زنان را متوقف کردیم. افراد پرخطر و بی‌خانمان از هفت صبح تا هفت شب به مرکز مراجعه می‌کنند و ما از آن‌ها با یک وعده شام و صبحانه پذیرایی می‌کنیم. علاوه بر این برای بیماران و خانواده‌های تحت پوشش آن‌ها نیز خدماتی چون حمایت‌های غذایی شامل بسته‌های معیشتی، خدمات پزشکی، مشاوره، آموزش، تست ایدز، تهیه عینک و ... را داریم. یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های جمعیت تشویق افراد به پایبندی به درمان است.
اعضای فعال گروه به‌منظور آموزش پیشگیرانه از ایدز چه می‌کنند؟
ما کلاس‌های آموزشی را در مدارس و دانشگاه‌ها برگزار می‌کردیم و در برگزاری این کلاس‌ها از اعضایی کمک می‌گرفتیم که فن بیان خوبی داشتند و در انجمن فعال‌تر بودند. در سال 83 با همکاری دانشگاه آزاد توانستیم کلاس‌های فوق‌برنامه را در این دانشگاه برگزار کنیم. اعضای فعال گروه را به دو تایم دو ساعته برای تدریس واحد تنظیم خانواده به این کلاس‌ها می‌فرستادیم. اعضا با همکاری استادان تنظیم خانواده دانشگاه علوم پزشکی برای تدریس مباحثی مرتبط با روابط جنسی و جلوگیری از ایدز به دانشگاه‌ها می‌رفتند. دانشجویان هم از ساعات تدریس لذت می‌بردند و به همین دلیل کمتر غیبت می‌کردند. اعضای گروه به سبب بیان بهتر و تاثیرگذاری گروه همسالان می‌توانستند مسائل جنسی را بهتر و بیشتر برای دانشجویان تشریح کنند و توضیح دهند.
کمی از افتخارات جمعیت در طی سال‌های فعالیت بگویید.
جمعیت افرای سبز 17 سال فعالیت مستمر دارد و خدا را شکر توانستیم کارهای ارزشمندی را انجام دهیم. مقصد هم انجام همین فعالیت‌ها و کمک به مردم بود. اما اگر بخواهم به خلاصه‌ای از جوایز دریافت شده جمعیت اشاره کنم باید بگویم در ابتدای امر سازمان ملل متحد از طریق وزارت بهداشت سعی در حمایت دولت ایران در اجرای طرح‌های سلامت در حوزه پیشگیری از HIV، سل و مالاریا داشت. جمعیت افرای سبز یکی از سازمان‌های نزدیک به وزارت بهداشت است و جمعیت و وزارتخانه فعالیت‌های مشترک زیادی با یکدیگر انجام داده‌اند؛ به این دلیل حدود هشت سال عضو کمیته صندوق بین‌المللی مبارزه با ایدز، سل و مالاریا بودیم. سازمان ملل تلاش می‌کرد با کمک وزارت بهداشت و همکاری ما ابتلا به HIV را کنترل و از شیوع آن بکاهد. به همین منظور سرنگ و کاندوم در اختیار افراد پرخطر قرار می‌دادیم.
رتبه جوان برتر و جهادگر را از طرف معاونت ریاست جمهوری و رئیس سازمان ملی جوانان، جوان‌ترین خیر مدرسه‌ساز برای جذب جوانان به‌منظور کمک به هزینه‌های ساخت مدارس، در بخش جشنواره اجتماعی علی‌اکبر رتبه برترین جوان از نظر توجه به مسائل اجتماعی کسب کردم. مهم‌ترین جایزه جمعیت افرای سبز کسب مقام بهترین سازمان مردم‌نهاد از لحاظ مشارکت‌های اجتماعی از بین 1400 کاندیدا از 120 کشور دنیا بود.
جناب امیری! با توجه به اینکه از زمان دوره اصلاحات در حوزه ایجاد و گسترش سمن‌ها فعالیت داشتید به اعتقادتان نگاه افراد جامعه و مسئولان تا چه میزانی طی این سال‌ها به فعالیت سمن‌ها تغییر کرده است؟
هنگام شروع فعالیت سمن‌ها در دولت اصلاحات، افراد هیچ‌گونه اطلاعی از حوزه کاری ما نداشتند و این دید هنوز در برخی مناطق و به‌ویژه در شهرستان‌ها به بحث سازمان‌های مردم‌نهاد وجود دارد. افراد زیادی در جامعه هنوز نمی‌دانند که سازمان‌های مدنی چه مسئولیتی را برعهده دارند و گاهی در اوایل کار و حتی الان واژه «سمن» را با «سمند» اشتباه می‌گیرند(با خنده). اوایل سمن‌ها آمدند و شروع به فعالیت کردند اما نگاه جامعه و مسئولان به آن‌ها مثبت نبود. مردم که اصلا اطلاعی از دلیل حضور آن‌ها نداشتند و برخی از مسئولان نیز می‌گفتند که به حضور ما نیاز ندارند و کار خود را می‌کردند. این دیدگاه به‌ویژه در دولت‌های نهم و دهم خیلی در میان مسئولان وجود داشت. جمعیت برای جلب اعتماد مسئولان تلاش‌های زیادی کرد اما نگاه عمومی دولت به میزان زیادی موافق حضور سمن‌ها نبود. در دولت یازدهم نگاه‌ها مثبت بود و اغلب مسئولان از مجموعه ما حمایت می‌کردند و توانمندی‌های جمعیت را جدی می‌گرفتند. حمایت‌های زبانی مدیران ارشد به‌ویژه در دولت فعلی بسیار بالاست که امیدواریم در دولت دوازدهم نیز این روند تداوم داشته و نگاه مثبت‌تر و پویاتری را به حضور و فعالیت سمن‌ها داشته باشند. یکی از افرادی که خیلی این نگاه را به بحث سازمان‌های مردم‌نهاد داشته و دارد معاون سیاسی–امنیتی استان آقای آزرمی بودند.
مهم‌ترین دستاورد خودتان را چه می‌دانید؟
مهم‌ترین دستاوردم رسیدن به اهدافی بود که تلاش داشتم در حوزه فرهنگی و اجتماعی به آن‌ها دست پیدا کنم و جمعیت در آن‌ها تاثیرگذار باشد. در اینجا لازم می‌دانم از تمام افرادی که به جمعیت افرای سبز کمک کردند از جمله شرکای دولتی و جوانان همکار که صمیمانه دست مدد و یاری به سمت جمعیت دراز کردند، تشکر می‌کنم.
