محمدعلی محبوبی کارگردان تئاتر درباره هدف از اجرای نمایش «دل در کدام سوی سینه است»، گفت: این کار نوشته علیرضا حنیفی است که از نویسندگان خوب کشور به حساب می‌آید. من به علت زیبایی و پرمحتوا بودن این اثر، آن را به صحنه می‌برم و خودم آن را کارگردانی می‌کنم. ما به علت اینکه؛ از اسپانسر و تهیه‌کننده برخوردار نبودیم مجبور شدیم تنها، یک شب این اثر را به صورت اجراخوانی بر صحنه ببریم و زماتی که برای اثر ما اسپانسر یا تهیه‌کننده پیدا شد، بعد از ایام محرم آن را به طور صحنه‌ای، اجرا می‌کنیم.
وی درباره ملاک انتخاب اجراخوانان اثر خود اظهار کرد: بازیگران این اثر را من از قبل می‌شناختم و با آنها برای انجام این کار توافق کردم و به این ترتیب، تمرین برای این اثر آغاز شد.
محبوبی در مورد رضایت از سالن اجرای نمایش پردیس تئاتر شهرزاد تصریح کرد: برای اجرای این کار به دنبال یک سالن با وسعت بیشتری می‌گشتم تا بتوانم با مخاطبان بیشتر و کیفیت تاثیرگذارتری اجرا بروم.
کارگردان نمایش «دل در کدام سوی سینه است» همچنین درباره محوریت موضوعی این اجراخوانی بیان کرد: زبان ادبی این نمایش مربوط به زمان قدیم است و سبک رئال و سوررئال دارد، مذهبی و آیینی نیست بلکه محتوای عرفانی دارد.
این کارگردان ادامه داد: متاسفانه در کشور ما برای تولید یک نمایش با معضلی به نام چهره مواجه شده ایم. در صورتی که خیلی کارها هستند که بدون حضور چهره، بسیار خوب و حرفه‌ای عمل می‌کنند. از نظر من بازیگران چهره ما، به علت بعد مالی به تئاتر آمده‌اند، در صورتی که؛ دیدن یک تئاتر خوب ملزم به داشتن بازیگر چهره نیست. کسی که وارد سینما می‌شود دلیلی بر بازیگر خوب بودن نیست. از بین بازیگران سینمایی، کسانی هستند که خوب بازی نمی‌کنند ولی بسیار شناخته شده اند.
وی افزود: در حال حاضر در حال نگارش یک کتابی هم هستم که محوریت آن درباره سبک و ژانر جدید در تئاتر است که اگر با مشکلی مواجه نشویم، سال ۹۶ چاپ می‌شود.
محبوبی در پایان گفت: من از تمام کسانی که از تئاتر حمایت می‌کنند، متشکرم. امیدوارم چراغ تئاتر حتی در سخت‌ترین شرایط هم خاموش نشود.
