به گزارش مهر,همیشه فکر می کردم این ماتریالیست ها چه آدم های کوتاه فکری هستند که با همه دلایل علمی و شهودی به روح اعتقاد ندارند. این عقیده را هر چند هنوز هم دارم اما به باوری تازه تر در این زمینه رسیده ام که باز شدن چشم دلم در این مورد را مدیون فیلم بیداری هستم. حالا می دانم که اعتقاد به روح تازه اول کار است و به قول عادل فردوسی پور این روح چه می کنه!

قابلیت های روح انسان به حدی است که می تواند لیوان آبی را پرتاب کند، از بیمارستان و تیمارستان فرار کند، وارد مدرسه شود، برای احیای حقش پلیس بیاورد و هر چه که می خواهد بکند. این روح می تواند فرزند گمگشته اش را از راه دور ببیند و فرزند هم وی را در حال عبور از خیابان شلوغ مشاهده کند.

نکته مهم اینجاست که اعتقاد به روح آنچنان اهمیت زیادی دارد که بهتر است سینماگران دیگر هم دو واحد روح شناسی در محضر استادان سازنده فیلم پاس کنند تا فیلم های سایکودرام بیشتری در این زمینه به منصه ظهور برسد و حالا که سینمای کمدی رو به افول است لااقل تماشاگران از این نوع فیلم ها بهره مند شوند.

تولد این ژانر جدید در سینمای ایران یا حتی جهان نقطه عطفی است که به فکر هالیوودی ها هم نرسیده است و بهتر است تهیه کننده فیلم تا کسی آن را به نام خود ثبت نکرده بشتابد و همین یکشنبه اول صبح با نگاتیوهای طلایی خود به ارشاد مراجعه کند.

راستی یادم رفت از فیلمنامه نویسان محترم بپرسم: آیا به روح اعتقاد دارید؟