سرویس مذهبی افکار نیوز- معیار و ملاک برای تشخیص عرفان صحیح از غیر صحیح، توجه به کرامت انسان است. انسان، عزیز و کرامت مند است، خداوند متعال چنین چیزی را برای او خواسته و فرمان داده تا خود را عزیز بدارد و هم عزت دیگران را رعایت نماید.
زیبایی های فردی و اجتماعی در همین عزت مندی انسان است. خواری و ذلیل بودن، روح آدمی را مشمئز می کند و جلوه های زیبای هستی را زشت و نازیبا جلوه می دهد. مقایسه دو انسان ذلیل و عزیز، به خوبی نشان می دهد که طبع انسان سلیم چه چیز را می پسندد.
با این وصف، انسان بر همه چیز خود حق دارد جز از بین بردن و خوار کردن نفس خود، امام صادق(ع) فرمود: خداوند هر چیزی(از امور دنیا) را به مؤمن واگذار نموده است جز به خواری کشاندن خویشتن را.
منبع: عرفان و عبادت، آیت الله عباس محفوظی،ص۳۸.
