سرویس مذهبیافکارنیوز- «او کسی است که آسمانها و زمین را در شش روز[شش دوران] آفرید و عرشِ[حکومت] او بر آب قرار داشت؛ تا شما را بیازماید که کدام یک عملتان بهتر است؛ و اگر[به آنان] بگویی: «شما بعد از مرگ، برانگیخته می شوید»؛ مسلّماً کافران می گویند: «این سِحری آشکار است.» ۱
در دنیایی که مادی گرایان انسان را ماشینی پیچیده می دانند و پیروان داروین او را حیوانی برتر معرفی می کنند و اومانیستها می کوشند با محور قرار دادن نام انسان او را از معنویت و روح الهی اش دور کنند، قرآن انسان را متفاوت از همه موجودات می داند - موجودی که روح خدا در او دمیده شده و جسمش به خاک و روحش به خدا اتصال دارد و از چنان گوهری برخوردار است که خداوند دیگر موجودات جهان آفرینش را برای او خلق کرده و او را به گونه ای آفریده که بتواند از آنها استفاده کند.
مگر نه این است که هر یک از موجودات جهان آفرینش هدفی مشخص دارند که از روز نخستین آفرینشِ خود به سوی آن هدف و منظور در حرکت و تکاپویند؟ مثلا دانه گیاهی که در دل خاک نهفته است در حال حرکت است تا پس از عبور از مراحلی به میوه تبدیل شود و … اما هیچ یک از اینها هدف نهایی خلقت نیست، بلکه هدف نهایی خلقتِ انسان پیشرفت وجودیِ اوست، یعنی همه موجودات آفریده شده اند تا انسان از آنها بهره بگیرد و خود را به هدف عالیه اش، مقام قرب ربوبی، برساند.
ابر و باد مه و خورشید و فلک درکارند
تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری
همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار
شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری ۲
منبع:
۱. سوره هود، آیه ۷.
۲. سعدی.
۳. آیه های زندگی، ص۴۳-۴۴.
