سرویس مذهبیافکارنیوز- سال دوم هجرت بود. سپاه اندک اسلام در سرزمین بدر، در برابر سپاه مجهز دشمن قرار گرفتند و این در حالی بود که سپاهیان اسلام۳۱۳ نفر بودند، در صورتی که سپاه دشمن بیش از هزار نفر بود.

صبح جمعه هفدهم ماه رمضان، جنگ شروع شد و درگیری سختی بین دو سپاه در گرفت، حمله های پی در پی و جنگهای تن به تن همچنان ادامه داشت.

علی(ع) می فرمایند: روز جنگ بدر در هنگام شدید نبرد، به جستجوی پیامبر(ع) پرداختم تا ببینم او در کجاست و چه می کند؟

ناگاه او را در گوشه ای یافتم که سر به سجده نهاده بود و(همچنان به یاد خدا به طور) مکرر می گفت: «یا حی یا قیوم»(ای خدای زنده! و ای خدایی که ذات پاک و تمام صفات تو، قائم به خودت می باشد.)

امیر المؤمنین علی(ع) می فرمایند: تنها همین ذکر را می گفتند و آن قدر این ذکر را ادامه دادند، تا خداوند او را در این جنگ پیروز ساخت. ۱

آن حضرت این درس را به ما آموخت که باید در هر حال به یاد خدا بوده، به خصوص در سختی ها به او توجه کرد و لحظه به لحظه از او استمداد نمود.

منبع:
۱ - داستان دوستان، ج۳، ص۲۱۴؛ به نقل از تفسیر روح البیان، ج۱، ص۲۷۱.
۲- داستانهایی از یاد خدا،ص۹۰-۹۱.