سرویس مذهبیافکارنیوز- ۱) یکی اینکه مرگ را به درستی نشناخته ایم و آن را فنا و نیستی و نابودی می دانیم و می بینیم؛ و پر واضح است که انسانها چون فطرتا از نابودی و نیستی گریزان اند و بقا و حیات می طلبند، از چنین مرگی در ترس و هراس، بلکه فراری اند؛ اما اگر به حقیقت مرگ، که ماهیتی انتقالی دارد، واقف شوند و بدانند که انسان موجودی همیشه زنده است و زندگی اش با مردن خاتمه نمی یابد و مردن او در حقیقت انتقال از خانه ای به خانه دیگر است، از آن نمی ترسند؛
خداوند متعال می فرمایند: «نَحنُ قَدَّرنا بَینَکُمُ المَوتَ وَ ما نَحنُ بِمَسبوقینَ عَلی اَن نُبَدِّلَ اَمثالَکُ وَ نَنشِئَکُم فی ما لا تَعلَمُونَ؛ ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمی گیرد تا گروهی را به جای گروهی دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی دانید آفرینش تازه ای دهیم.» ۱
۲) دلیل دیگر ترس ما از مرگ از فرجام اعمال و کیفر گناهان و محاسبه الهی است: چون مرگ را دروازه ورود به عالم حساب و کتاب و میزان می دانیم، از آن می ترسیم. می ترسیم، چون می دانیم آنجا مجازاتها موافق و مناسب کرده هاست: «جَزاءً وِفاقا» ۲. می ترسیم چون می دانیم هر کسی در گرو کرده های خودش است «کُلُ نَفسٍ بِما کَسَبَت رَهینه» ۳. می ترسیم چون می دانیم مرگ پلی برای ورود به عالم تجسم اعمال است: «فَمَن یَعمَل مثقال ذرةٍ خَیراً یَرَه و مَن یَعمَل مِثقالَ ذَرَّةٍ شَرّاً یَرَهُ.» ۴
پی نوشت:
۱. سوره واقعه، آیه ۶۰-۶۱.
۲. سوره نبأ، آیه ۲۶.
۳. سوره مدثر، آیه ۳۸.
۴. سوره زلزال، آیه ۷-۸.
۵. آیه های زندگی برای بیداری، ص۷۵-۷۶.
