سرویس مذهبیافکارنیوز- باز تأمل کن در اینکه خداوند با حسن تدبیر و حکمت، مو و ناخن را آفرید.
از آنجا که این دو رشد مى کنند و بلند مى شوند و باید کوتاه گردند، حس ندارند تا انسان به هنگام گرفتن آنها احساس درد نکند. اگر انسان از گرفتن مو و ناخن درد مى کشید میان دو محذور قرار مى گرفت: یا اینکه هر دو را رها مى کرد تا دراز شوند و یا اینکه با دشوارى و تحمل درد، آنها را کوتاه مى کرد.
مفضّل مى گوید: به امام - علیه السّلام - عرض کردم: چه مى شد اگر خداوند آنها را چنان مى آفرید که افزوده نگردند تا آدمى به اصلاح و کوتاه کردن نیازمند نباشد.؟
امام - علیه السّلام - فرمود: خداوند متعال در این کار، نعمتهایى نهاده که آدمى از آنها آگاه نیست تا سپاس گوید. آگاه باش! دردهاى بدن با خروج مو از منافذ بدن و با خروج ناخن از سر انگشتان خارج مى گردد؛ از این رو به انسان فرمان داده شده که هر هفته با نوره مالیدن و مو تراشیدن و کوتاه کردن ناخن ها به این کار اقدام کند. این کار باعثمى شود که موى و ناخن با شتاب بیشترى برویند و دردها و بیماری ها را سریعتر خارج کنند. اگر شخص چنین نکند، رشد آنها کوتاه و اندک مى شود، در نتیجه، دردها در بدن مى ماند و بیماریهاى مختلف پدید مى آید.
نیز از رویش مو در چند جاى بدن که وجود آن براى انسان مایه رنج و زیان است جلوگیرى شده. اگر مو در دیدگان مى رویید آیا آدمى نابینا نمى شد؟ و اگر در دهانش مى رویید آیا خوردن و آشامیدن انسان دشوار و بى لذّت نمى گشت؟ اگر در کف دست رشد مى کرد آیا انسان از لمس درست اشیا و انجام برخى از کارها باز نمى ماند؟ پس نیک بنگر که چگونه در جایى که سود و مصلحتى در کار نیست نروییده. اینها مخصوص انسان نیست، بلکه در چهارپایان و درندگان و دیگر حیوانات تولید مثل کننده نیز چنین است؛ از این رو با اینکه بدن آنها از مو پوشیده است و لیکن این مناطق، دقیقا به خاطر آنچه که ذکر شد، مویى بر
آنها نیست.
نیک اندیشه کن که چگونه آفرینش از هر خطا، زیان و ناهماهنگى به دور است و یکسره حکمت و تقدیر است و مصلحت و سود.
منبع: شگفتيهاى آفرينش (ترجمه توحيد مفضل)، ص ۶۶و۶۷.
