سرویس مذهبیافکارنیوز- به ابو عبد الله صادق(ع) گفتم: کسى که پاى خود را بر زمین نجس مى گذارد، و بعد از آن بر روى زمین پاک، راه مى رود، مى تواند نماز بخواند؟
ابو عبد الله گفت: اشکالى ندارد، در صورتى که پانزده ذراع(قریب ۸ متر) بر روى زمین پاک حرکت کند و یا به همین اندازه پاى خود را بر زمین پاک بساید.
- با ابو جعفر باقر(ع) مى رفتم. آن حضرت از روى مدفوع خشکیدهاى گذشت و گوشه جامه اش به آن مدفوع خورد. من گفتم: قربانت شوم.
پاى خود را بر روى مدفوع گذاشتى و به جامه ات نیز اصابت کرد. ابو جعفر گفت:
مگر خشکیده نبود؟ من گفتم: چرا. ابو جعفر گفت: اشکالى ندارد. خاک، خودش نجاست خودش را تطهیر مى کند.
- به شهر مدینه وارد شدیم و در جایى منزل گرفتیم که میان ما و میان مسجد، کوچه کثیفى واقع بود. به خدمت ابو عبد الله صادق(ع) رفتیم.
آن حضرت پرسید: در کجا منزل گرفته اید؟ من گفتم: در خانه فلانى منزل کرده ایم ولى میان ما و میان مسجد کوچه کثیفى واقع شده است.
ابو عبد الله گفت: مانعى ندارد. خاک زمین، خودش نجاست خودش را پاک مى کند.
من گفتم: اگر روى پهنتر قدم بگذارم، اشکالى دارد؟
ابو عبد الله گفت: پهن چار پا و سرگین دام، ضررى ندارد.
منبع: گزیده کافى، ج۲، ص۴۸.
