سرویس مذهبیافکارنیوز- حضرت مجتبى علیه السّلام در نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت متولد شد و به ابو محمد مکنى گردید.
حضرت زهراء علیها السّلام فرزندش را خدمت پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله آوردند و این در هفتمین روز تولد آن جناب بود، زهراء علیها السّلام او را در خرقه از حریر که جبرئیل از بهشت آورده بود پیچیدند و خدمت پدر بزرگوارش بردند، حضرت رسول صلّى اللَّه علیه و آله او را حسن نام گذاردند و قوچى از براى وى عقیقه کردند در هنگام وفات پیغمبر هفت و یا هشت سال از زندگى امام مجتبى گذشته بود و در سال چهل و یک از هجرت بین آن جناب و معاویه صلح واقع شد علت صلح این بود که امام حسن از جان خود بیم داشت زیرا گروهى از رؤساء یاران او در نهان با معاویه مکاتبه کرده و از وى اطاعت نموده بودند این جماعت
به معاویه وعده داده بودند که امام حسن(ع) را دستگیر کرده و به او تسلیم کنند و در میان لشکر آن حضرت گروه اندکى از پیروان و خواص او حاضر به مقاومت و پایدارى بودند اینان نیز در برابر لشکریان معاویه استقامت نمی کردند معاویه براى آن حضرت نوشت و پیشنهاد صلح کرد و ضمنا نامه هاى اصحاب او را هم فرستاد.
امام مجتبى علیه السّلام پیشنهاد صلح را پذیرفت و در ضمن قرارداد صلح مقرر شد که معاویه سب علی علیه السّلام را ترک کند و شیعیان آن جناب را آزار نرساند و حقوق تضییع شده را به اهلش برگرداند معاویه این پیشنهادها را پذیرفت و قول داد که این شروط را ادا کند لیکن پس از اینکه صلح نامه تمام شد معاویه براى مردم خطبه خواند و گفت من بهیچ یک از این شروط عمل نخواهم کرد و آنها را زیرپا می گذارم!.
حضرت امام حسن علیه السّلام به طرف مدینه حرکت کردند و ده سال در آنجا زندگى کردند و در بیست و هشتم ماه صفر سال پنجاهم از هجرت در حالى که چهل و نه سال و چند ماه از عمر شریفش گذشته بود توسط جعده دختر اشعثبن قیس مسموم شد و از دنیا رفت، معاویة بن ابى سفیان مقدارى زهر براى جعده فرستاد و به او وعده کرد در صورتى که حسن را مسموم کند او را در عقد یزید خواهد آورد، و صد هزار درهم نیز براى او فرستاد.
جعده هم براى رسیدن به این آرزو امام حسن علیه السّلام را مسموم کرد و آن جناب در اثر این زهر مدت چهل روز مریض و بسترى شدند و پس از این درگذشتند، سید الشهداء سلام اللَّه علیه برادرش را غسل دادند کفن کردند و در نزد جده اش فاطمه بنت اسد به خاک سپردند.
منبع:زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام / ترجمه إعلام الورى،ص298.
