به گزارش افکارنیوز، روز پانزدهم شوال سالروز جنگ احد است، جنگی که در سال سوم هجرت بین کفار و مشرکان مکه و مسلمانان درگرفت و پیشانی رسول خدا(صلی الله علیه واله) در این نبرد شکست و حمزه عموی وفادار و حامی بزرگ آن حضرت به شهادت رسیدحضرت حمزه دو سال پیش از ولادت رسول خدا(صلی الله علیه واله) دیده ‏به جهان گشود. در میان جوانان قریش در دلاوری و بزرگواری برجسته و در آزاد اندیشی، آزادمنشی و ستم ‏ستیزی سرآمد بود. سلحشوری و توان رزمی وی هم زمان با آغاز دوره جوانی نمودار شد.

آن آزادمرد، حتی پیش از پذیرش اسلام، از رسول خدا(صلی الله علیه واله) در برابر آزارهای مشرکان ‏حمایت می‏کرد، گرویدن وی به اسلام موجب سربلندی پیروان اسلام شد. زیرا پس از آن ‏مسلمانان از انزوا بیرون آمدند و قریش با درک پشتیبانی توانا و استوار حضرت حمزه(علیه السلام) از پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله)، آزارهای خود را کاهش دادند و رفتارشان با رسول خدا و مسلمانان ‏ملایم‌تر شد.

حضرت حمزه همراه دیگر مسلمانان به مدینه هجرت کرد و خدمات ارزنده‏ای بویژه در امور نظامی ارایه دادپیامبر(صلی الله علیه واله) به مسائل دفاعی حکومت نوبنیاد خود اهتمام خاصی داشتند. ایشان ‏با تشکیل گروه‌های رزمی درصدد برآمدند امنیت مدینه را تامین کرده، مسلمانان را برای رویارویی با دشمنان آماده سازند. بر این اساس هفت ماه پس از هجرت، نخستین‏ گروه گشتی رزمی را به فرماندهی حضرت حمزه اعزام کردند و گرچه این ‏رویارویی بدون درگیری پایان یافت ولی نشانه ‏ای از اقتدار سپاه اندک اسلام در برابر کاروان بزرگ مشرکان بود.

رسول خدا(صلی الله علیه واله) در ربیع الاول سال دوم هجرت غزوه «ابواء» را تدارک دید و در ماه جمادی الاول نیز غزوه «ذات العشیره» را به قصد تعقیب کاروان قریش سازماندهی کرد که پرچمدار سپاه اسلام در این دو غزوه، حضرت حمزه بود.

عموی رسول خدا(صلی الله علیه واله) در جنگ بدر حضوری درخشنده داشت. این نبرد با امدادهای الهی و دلاوری ‏های بی ‏مانند امیرمومنان علیه السلام و سلحشوری حمزه، با پیروزی قاطع سپاه اسلام‏ به پایان رسید. در این پیکار چند نفر از سران کفر به دست توانای حضرت حمزه به هلاکت ‏رسیده یا به اسارت درآمدند. حمزه در غزوه «بنی قین قاع» پرچمدار سپاه اسلام بود و یهودیان بنی ‏قینقاع نخستین گروه یهود بودند که با اسلام اعلام جنگ نمودند که سپاه اسلام قلعه آنها را محاصره کرد و رسول خدا(صلی الله علیه واله) آنان را از مدینه تبعید و اموال شان را مصادره کرد. یک سال پس از جنگ بدر، غزوه احد با هدف مقابله با مشرکانی که برای انتقام‏گیری‏ از مسلمانان و جبران شکست ‏بدر به سمت مدینه آمده بودند آغاز شد.

حمزه و برخی دیگر از مسلمانان سلحشور، معتقد به جنگ برون ‏شهری بودند، حمزه به‏ رسول خدا عرض کرد: سوگند به آن که قرآن را بر تو فرستاد امروز دست ‏به غذا نخواهم برد، مگر آن که بیرون مدینه با شمشیر خود بر دشمن بتازم!

حضرت حمزه از معدود قهرمانانی ‏بود که در جنگ، نشان برخود می‌‏نهاد و بدین وسیله خود را به دوست و دشمن معرفی می‏کرد. او نمونه ‏ای از شجاعت و دلیری در میدان نبرد بود، خود را به اعماق صفوف ‏دشمن می‏رساند و با دشمن درگیر می‏شد، از قدرت بازوی برجسته ‏ای بهره‏ مند بود. در احد با دو شمشیر پیش رسول خدا می‌‏جنگید و می‏گفت: من شیر خدا هستم!

در جنگ احد، به هنگام تهاجم دشمن، حضرت حمزه، وفادار و ثابت ‏قدم از رسول خدا(صلی الله علیه واله) دفاع می‌کرد و توانست ۳۰ تن از مشرکان جنگجو را به هلاکت ‏برساند ولی کینه دیرینه هند همسر ابوسفیان که پدر و برادر خود را در جنگ بدر به دست حمزه بن عبدالمطلب از دست داده بود، او را واداشت که غلام حبشی خود به نام وحشی را در صورت به شهادت رساندن حمزه، وعده آزادی و رهایی از بردگی دهد.

این گونه بود که در گرماگرم جنگ حضرت حمزه با زوبین غلام که در کمین آن سردار دلاور بود، مورد نشان قرار گرفت و آن بزرگوار پس از عمری جهاد در راه خدا و یاری پیامبر اعظم به شهادت رسید.

هند همسر ابوسفیان پس از شهادت حمزه بر سر پیکر وی حاضر شد و سینه‏اش را شکافت و جگرش را بیرون آورده و جوید و همچنین گوش و بینی و دست و پای مبارکش را قطعه قطعه کرد. آن حضرت پس از شنیدن خبر شهادت حمزه به شدت اندوهگین شد و لذا چون پیکر او را دید، با صدای بلند گریست. اندوه رسول خدا(صلی الله علیه واله)، اندوه بر مصیبتی بود که از فقدان یک مجاهد مخلص و مدافع شجاع بر اسلام وارد شده بود؛ زیرا رسول خدا نه در اثر عواطف شخصی و به انگیزه علاقه قومی بر کسی محزون می‌گرید و نه کسی را با این انگیزه‌ها به گریه تشویق می‌نمود بلکه علاقه و دوستی او و دوری و انزجارش برای خدا بود.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) پس از شهادت حضرت حمزه لباس خود را از تن بیرون آورد و بر روی جنازه قطعه قطعه شده او انداخت و هنگامی که صفیه خواهر حمزه و عمه رسول خدا(صلی الله علیه واله) به احد آمد تا بدن برادر شهیدش را ببیند، پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) به فرزند صفیه گفت که مادرش را از این کار منصرف کندزمانی که رسول خدا(صلی الله علیه واله) عزاداری و گریه و زاری زنان مدینه را برای شهدا احد دید، با چشمان اشکبار فرمود: برای عموی شهیدم گریه کننده‏ای نیست.

زنان مدینه از آن پس برای حضرت حمزه به قدری عزاداری کردند که رسول خدا(صلی الله علیه واله) در حق آنان فرمود: به خانه‏هایتان برگردید، خداوند پاداش این عزاداری شما را با رحم و الطاف خود جبران کند، انصافا حق یاری را ادا کردیدحمزه سیدالشهدا در دامنه­ی کوه احد و در کنار شهدای دیگر به خاک سپرده شد اما افسوس که با سلطه­ وهابیت در حجاز نه تنها خانه و حرم شریف حضرت حمزه، بلکه حرم­های دیگر شخصیت­های بزرگ اسلام نیز منهدم شد.

حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) هرهفته به زيارت قبر حضرت حمزه در منطقه احد رفته و براي او اشك مي‏ريخت.مسلمانان جهان هنگامي كه براي انجام حج تمتع و يا عمره رهسپار مكه مكرمه ميشوند، ضمن زيارت حرم رسول خدا (صلی الله علیه واله) در مدينه منوره به اين سفارش حضرت عمل كرده و به منطقه احد رفته و مزار حمزه بن عبدالمطلب و شهداي جنگ احد را زيارت ميكنند.