سوگندی که امیرالمومنین برای معاویه خورد

به گزارش افکارنیوز، از نامه های امام علی علیه السلام به معاویه لعنت الله علیه؛

اما بعد خداوند سبحان دنیا رامقدمه برای مابعد آن[آخرت] قرار داده و اهل دنیا را در بوته امتحان در آورده تا روشن شود کدام یک بهتر عمل می کنند ما برای دنیا آفریده نشده ایم و تنها برای کوشش و تلاش در آن مامور نگشته ایم.

ما در دنیا آمده ایم تا به وسیله آن آزمایش شویم خداوند مرا به تو و تو را به وسیله من در معرض امتحان در آورده و هر کدام ما را حجت بر دیگری ساخته. تو به دنیا رو آوردی و تفسیر قرآن را بر خلاف حق وسیله رسیدن به دنیا ساختی و مرا در برابر چیزی مؤاخذه می کنی که دست و زبانم هرگز به آن آلوده نشده[اشاره به قتل عثمان است] تو و اهل شام آن را دست آویز کرده اید و به من نسبت داده اید تا آنجا که عالمان شما جاهلانتان را و آنها که سر کارند از کارافتادگان شما را به آن تشویق می کنند.

از خدابترس و با شیطان که در رام کردنت می کوشد ستیزه کن و روی خویش را به سوی آخرت که راه من و تو است بگردان و بترس از آنکه خداوند تو را بزودی به یک بلای کوبنده که ریشه ات را بزند و دنباله ات را قطع کند دچار سازد.

من برای تو سوگند یاد می کنم سوگندی که تخلف ندارد براینکه اگر خداوند من و تو را در میدان نبرد گرد آورد و مقدرات من و تو را در پیکار با یکدیگر کشاند آنقدر در برابر تو بمانم تا خداوند میان ما حکم فرماید که او بهترین حاکمان است[اشاره به اینکه از دست من نجات نخواهی یافت].

متن حدیث:

و من کتاب له علیه السلام الی معاویه اما بعد، فان الله سبحانه قد جعل الدنیا لما بعدها، وابتلی فیها اهلها، لیعلم ایهم احسن عملا، و لسنا للدنیا خلقنا، و لا بالسعی فیها امرنا، و انما وضعنا فیها لنبتلی بها، و قد ابتلانی الله بک و ابتلاک بی: فجعل احدنا حجه علی الاخر، فعدوت علی الدنیا بتاویل القرآن، فطلبتنی بما لم تجن یدی و لا لسانی، و عصیته انت و اهل الشام بی، و الب عالمکم جاهلکم، و قائمکم قاعدکم، فاتق الله فی نفسک، و نازع الشیطان قیادک، و اصرف الی الاخره وجهک، فهی طریقنا و طریقک، و احذر ان یصیبک الله منه بعاجل قارعه تمس الاصل و تقطع الدابر، فانی اولی لک بالله الیه غیر فاجره، لئن جمعتنی و ایاک جوامع الاقدار لا ازال بباحتک حتی یحکم الله بیننا و هو خیر الحاکمین.
نهج البلاغه، نامه ۵۵