آیا زیارت کربلا در حال خوف و ترس جایز است؟

به گزارش افکارنیوز، امسال با وجود بحرانی بودن وضعیت امنیتی عراق شاهد اشتیاق بیشتر مومنین برای حضور در راهپیمایی عظیم اربعین حسینی هستیم. این امر فرهنگ نیوز را بر آن داشت تا در این رابطه از کتاب شریف خصائص الحسینة نوشته شیخ جعفر شوشتری مطالب و روایاتی را جمع آوری و به اختصار خدمت مخاطبین گرامی ارائه نماید. هر عملى با وجود خوف و ترس، وجوب یا استحباب آن ساقط مى شود، اما درباره زیارت امام حسین علیه السلام روایاتى نقل شده است که خلاف آن را نشان مى دهد.

معاویة بن وهب از امام صادق علیه السلام نقل کرده است که آن حضرت فرمود: اى معاویه! زیارت قبر حسین علیه السلام را به جهت خوف و ترس، رها نکن. در روایت دیگرى محمد بن مسلم از امام باقر علیه السلام نقل کرده است که آن حضرت از من سؤ ال کرد: آیا قبر حسین علیه السلام را زیارت کردى؟ گفتم: بله، اما با ترس و خوف. حضرت فرمود: ثواب این کار به اندازه ترس و خوف است. هر کس با ترس به زیارت قبر حسین علیه السلام بیاید، خداوند او را از ترس و وحشت، در روزى که مردم براى پس دادن حساب به خداوند جهانیان برمى خیزند، در امان نگه مى دارد و در حالى که آمرزیده شده باز مى گردد و پیامبر صلى الله علیه و آله به دیدارش مى آید و برایش دعا مى کند و با نعمتى از خدا و فضلى باز مى گردد که هیچ بدى، به آنها خدشه وارد نمى کند. در روایت دیگرى از اصم بن بکیر به نقل از امام صادق علیه السلام آمده است که به آن حضرت عرض کردم؛ من وقتى در ارجان منزل مى کنم، دلم شوق قبر پدرت را مى کند، آنگاه با دلى لرزان و با ترس خارج مى شوم و تا زمانى که برمى گردم از سلطان، بدخواهان و ارباب مصلحت، مى ترسم. امام فرمود، اى پسر بکیر! آیا دوست ندارى که خداوند تو را درباره ما ترسان ببیند؟ آیا نمى دانى کسى که به خاطر ما بترسد، خداوند او را در سایه عرش خود قرار مى دهد و با حسین علیه السلام در زیر عرش هم سخن مى شود و خداوند او را در اضطراب و پریشانى هاى روز قیامت که مردم در اضطراب و پریشانى هستند، در امان نگه مى دارد و اگر مضطرب و پریشان شود، ملائکه به او قوت قلب بدهند و با بشارت بر او قلبش را تسکین دهند.

از امام صادق علیه السلام روایت شده است که خداوند به حاملان عرش و ملائکه مقرب به واسطه زائران آن حضرت فخر مى فروشد و مى فرماید: آیا نمى بینید که زائران قبر حسین با اشتیاق و علاقه به سوى او مى آیند.?

زائر حسین علیه السلام در زمره کسانى است که خداوند با نظر رحمت به آنها مى نگرد.

زائر حسین، مساعد و یار و یاور زهراء سلام الله علیها است، زیرا آن حضرت هر روز حسین علیه السلام را زیارت مى کند.

سیما، گونه، چشم و قلب زائر حسین علیه السلام مورد دعاى امام صادق علیه السلام است. آن حضرت در حال سجده با چشم گریان دعا مى فرمود و به درگاه خدا عرض ‍ مى کرد: خدایا! بر آن چهره هایى که بر قبر ابى عبدالله نهاده شده رحم کن، و بر آن چشم هایى که اشک آنها جارى است رحم کن؛ و بر آن دل هایى که بى تابى کردند و سوختند رحمت بفرست و بر آن ناله هایى که به خاطر ما بود، رحم کن.

زائر حسین علیه السلام، امانت امام صادق علیه السلام نزد خداوند است؛ زیرا آن حضرت بارها مى گفت: خدایا! من این بدن ها را نزد تو به امانت مى سپارم تا اینکه بر حوض ‍ هنگام تشنگى آنها را باز پس دهى. آن طور که در روایات آمده، زائر حسین علیه السلام، زائر خدا و پیامبر خدا است.

در روز قيامت هر كس در هر مقام و مرتبه اى كه باشد - به خاطر لطف و كرامت ويژه اى كه به زائران حسين عليه السلام مى شود - آرزو مى كند كه اى كاش او هم از زائران حسين عليه السلام بود...