به گزارش افکارخبر، این حدیثپیامبر اکرم(ص) از کتاب النوادر راوندی منتشر می شود.
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) الْقُلُوبُ أَرْبَعَةٌ قَلْبٌ فِیهِ إِیمَانٌ وَ لَیْسَ فِیهِ قُرْآنٌ وَ قَلْبٌ فِیهِ إِیمَانٌ وَ قُرْآنٌ وَ قَلْبٌ فِیهِ قُرْآنٌ وَ لَیْسَ فِیهِ إِیمَانٌ وَ قَلْبٌ لَا إِیمَانَ فِیهِ وَ لَا قُرْآنَ فَأَمَّا الْأَوَّلُ کَالتَّمْرَةِ طَیِّبٌ طَعْمُهَا وَ لَا طِیبَ لَهَا وَ الثَّانِی کَجِرَابِ الْمِسْکِ طَیِّبٌ إِنْ فُتِحَ وَ طَیِّبٌ إِنْ وَعَاهُ وَ الثَّالِثُ کَالْأَشنةِ طَیِّبٌ رِیحُهَا خَبِیثٌ طَعْمُهَا وَ الرَّابِعُ کَالْحَنْظَلَةِ خَبِیثٌ رِیحُهَا وَ طَعْمُهَ
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: قلب ها چهار دسته اند:
قلبى که در آن ایمان هست اما قرآن نیست؛
قلبى که در آن ایمان و قرآن هر دو وجود دارد؛
قلبى که در آن قرآن هست اما ایمان نیست؛
و قلبى که در آن نه ایمان هست و نه قرآن!
اما وضع قلب اول، مانند خرمایى است، که خوشمزه است، ولی بوى خوش هم ندارد.
قلب دوم، مانند کیسه مِشک است که باز باشد، یا بسته باشد، بوى خوش مى دهد.
قلب سوم، مانند اشنه(گیاهی خوشبو نوعی پیچک) است، که بوى خوش دارد، اما مزه آن بسیار بد است.
قلب چهارم، مثل «حنظل»(هندوانه خاصی به صورت خودرو در بیابات می‌روید) است که هم بوى آن بد و هم مزه تلخ دارد.
منبع : النوادر للراوندي، ص: ۵-۴
