وقتی حمام می‌روید غسل می‌کنید و نماز می‌خوانید، آن نور می‌آید خانه را نورانی می‌کند. ان شاء الله با نور وارد خانه‌هایتان شوید. آنها همراه شما هستند؛ در گوشت و پوست شما. نه این که چراغ به دست شما بدهند، بلکه خود شما نور و چراغ می‌شوید. این کسی که با نور محمد و آل محمد(ص) تماس بگیرد، نور عبادت، نور کارهای خوب و فکرهای خوب با اوست. نور که گرفتید مثل این است که به تمام فرمایشات انبیا عمل کرده‌اید. نور «یوم الجزا»ی خلق است. خیلی نور شریفی است.
در این خانواده همه کار نکرده مزد می‌گیرند. هر چه خدا از اول تا به حال به ما داده است همه مزد بوده است؛ نماز، روزه و... همه را هم کار نکرده به ما داده است. فضل خدا را گرفتیم. دوستان اهل بیت(ع) با فضل خدا زنده هستند. اطاعت‌ها همه فضل خداست. این مجالس فضل خداست. اگر فضل خدا نبود یک نفر از شما پاک نمی‌شدید؛ «وَلَو لا فضلُ اللهِ و رحمتهُ ما زکی مِنکم من احد ابدا».(1)
از امام(ع) سوال کردند: فضل خدا چه بود؟ فرمودند: حسن و حسین(ع) بچه‌های فاطمه(ع) از خود فاطمه هستند. این یک حقیقت است. اگر دیگران هم تقوای صادقانه داشته باشند ممکن است بهره‌هایشان را ببرند و نزدیک شوند و در آخرت دوست محمد و آل محمد(ص) هم بشوند. یا این که با آنها دشمن نباشند. آنها هدایت‌شان می‌کنند.
پی نوشت:
1-سوره نور، آیه 21
کتاب طوبی محبت – ص 137
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی
