نه فقط پول و زیبایی واین جور چیزها، بلکه دینداری هم به تنهایی نمی‌تواند ملاک کاملی برای ازدواج باشد. ائمه اطهار در جاهای مختلفی به اهمیت اخلاق نیکو به عنوان یکی از ملاک‌های ازدواج اشاره کرده‌اند و این تاکیدات حتی در فرازی از فرمایشات امام هشتم شیعیان به آنجا می‌رسد که پیروان‌شان را از وصلت با انسان بداخلاق منع می‌کنند:
«با کسی که اخلاقش بد است وصلت نکنید؛ امام رضا (ع) وسائل الشیعه ج5 ص10» و این یعنی آدم بداخلاق، یا باید همیشه مجرد بماند یا لااقل خلق و خویش را عوض کند.
اما جد بزرگوار آن حضرت یعنی امام محمد باقر (علیه السلام) هم فرموده‌اند: «با کسی که از اخلاق و دینش رضایت دارید ازدواج کنید ، خودداری شما از وصلت با او باعث فتنه و فساد بزرگ در جامعه می شود» (اصول کافی . ج5 . ص347) همچنان که مشاهده می‌شود امام پنجم شیعیان، وا‍‍‍ژگان دینداری و اخلاق را جدای از هم و در کنار یکدیگر قرار می‌دهند که این یعنی نمی‌شود گفت عمل و حتی اعتقاد به مناسک عملی دین، اعم از اخلاق هم هست و می‌بایست مسئله اخلاق را هم در کنار دینداری مورد توجه قرار داد.
