وَ وَیْلٌ لِلْکافِرِینَ مِنْ عَذابٍ شَدِیدٍ»؛ واى بر آن کسانى که به من پشت کردند و رفتند. از من بریدند و به غیر من پیوستند. واى بر آنها از عذاب سختى که هم در دنیا بر سر آنان مى آید و هم در آخرت.
کافران چه کسانى هستند؟
«الَّذِینَ یَسْتَحِبُّونَ الْحَیاةَ الدُّنْیا عَلَى الْآخِرَةِ وَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَ یَبْغُونَها عِوَجاً أُولئِکَ فِی ضَلالٍ بَعِیدٍ»
علامت اول: کسانى که درب آخرت را به روى خود بستند و گفتند: ما نمى خواهیم، ما فقط شکم، شهوت، پول و املاک مى خواهیم.
علامت دوم: دیگران را که مى خواستند در راه من بیایند، وسوسه کردند و جلوى آنان را گرفتند که به مسجد و منبر نروید، به این حرفها گوش ندهید، به سراغ خدا نروید. «وَ یَبْغُونَها عِوَجاً»
علامت سوم: کافران مى خواستند دین و راه مرا به دیگران کج نشان بدهند که این راه به جایى نمى رسد. «أُولئِکَ فِی ضَلالٍ بَعِیدٍ» این ها در گمراهى خیلى دورى هستند. دیگر نزدیک نیستند که صداى من، پیغمبر صلى الله علیه و آله، قرآن و عالم ربانى را بشنوند. دور دور هستند و هیچ صداى حقى به گوش آنان نمى خورد.
