بر اساس اسناد تاریخی از میان 124000 (یکصدو بیست و چهار هزار) پیامبر تنها 4 نفر از آنان در سرزمین پهناور شبه جزیره (که امروزه شامل کشورهای متعددی چون: کویت، قطر، بحرین، امارات، عمان، یمن و عربستان می‌شود) مبعوث شده‌اند. این پیامبران عبارتند از:
حضرت هود(ع)
آن حضرت یکی از پیامبران عرب است که به سوی مردم سرزمین احقاف فرستاده شد ولی مردم او را نپذیرفتند. آن حضرت قوم خود را موعظه میکرد و فرمود:
ای قوم، اکنون من پیغمبر خدا هستم و به راستی آمده ام ،تا شما را به پرستش خدای یگانه دعوت کنم. ای مردم، بت پرستی را رها کنید تا سعادتمند شوید. آن قوم چون این سخنان را شنیدند، برسر وی ریختند و او را سخت زدند، بطوری که بی هوش شد. بعد از این واقعه باز هم از سوی خدا ندا رسید، که قوم خود را موعظه کن، به درستی که ما تو را فراموش نخواهیم کرد. حضرت هود دوباره مردم را به خدا پرستی دعوت کرد. ولی آنها ایمان نیاوردند و سر انجام به خاطر بی ایمانی مورد خشم خداوند قرار گرفتند و در اثر وزش بادهای مسموم هفت شبانه روز دچار عذاب الهی شدند و همه بجز گروه مومنین هلاک شدند.[1]
اغلب مورخان سرزمین احقاف را ریگستانی میان یمن و عمان تا حضرموت دانسته‌اند.[2] بر اساس برخی گزارش‌های تاریخی وی بدانجا رفت و در دره‌ای به نام مفیت از دنیا رفت.[3]
حضرت صالح(ع)
قوم ثمود یکی از قبایل عرب بود. در قرآن کریم 26 بار از آنان یاد شده است. در کتیبه سارگون دوم آشور (715 م) از این قوم به عنوان یکی از قبایل وحشی عرب نام برده‌اند که مطیع دولت آشور گشته و در شمال و مشرق چادر نشین بوده‌اند.[4]
آثار مدائن صالح پایتخت خلافت قوم ثمود، در شمال حجاز بنابر تحقیق باستان شناسان دانشگاه لندن، که در سال 1968 به این منطقه اعزام شدند شبیه به تمدن نبطیه است و بناهای کنده شده در کوه‌های زیادی دارد.[5]
برخی از جغرافیدانان و جهانگردان از مدائن صاحل در شمال عربستان دیدار کرده و گفته‌اند در آن‌جا چاهی به چاه ثمود است[6] که پیامبر خدا به هنگام عزیمت به جنگ تبوک با اصحابشان در کنار آن فرود آمدند.
کتیبه‌های به دست آمده، نشانگر آن است که ثمویان دچار فاجعه‌ای عظیم از زمین لرزه و آتشفشان‌ها شده‌اند.[7]
حضرت اسماعیل(ع)
محل زندگی حضرت ابراهیم شهر اوربابل بود که در آن زمان یکی از شهرهای بزرگ و از لحاظ مادی پیشرفته بود اما مردم آن بت پرست بودند لذا حضرت ابراهیم آن‌جا را ترک کرد و آرزو داشت که ذریه و فرزندانش را دور از مظاهر فریبنده ماده پرستان، در صحرای طبیعت در کنار بیت الله الحرام اسکان دهد،باشد که فرزندانی صالح گردند و به جای دنباله روی شیطان و شرک و بت پرستی، خدا را عبادت کنند و نماز به پا دارند.[8]
در تاریخ اسلامی آمده است که ابراهیم هاجر و اسماعیل را برد تا به محل خانه کعبه رسیدند، آنها را آن‌جا نهاد و پس از رفتن او و تمام شدن آب آنان، چشمه آب زمزم در کنار اسماعیل جوشید و به دنبال پیدایش چشمه‌ای در آن منطقه قبیله‌ای به نام جرهم که در نزدیکی مکه زندگی می‌کردند به آن‌جا آمده و سکنی گزیدند. اسماعیل در میان آنان بزرگ شده و زبان عربی آموخت و در جوانی با دختری از آنان ازدواج کرد.[9] در نتیجه این پیامبر الهی و نسل او در سرزمین شبه‌جزیره عربستان ماندگار شدند.
پیامبرخدا محمد مصطفی صلی الله علیه و آله
ایشان آخرین پیامبری است که در این سرزمین مبعوث شده است.
در منابع تاریخی سند معتبری دال بر حضور (به معنای: رشد، بعثت و زندگی در میان اقوام) پیامبرانی دیگر در این سرزمین نیامده است.
پی نوشت: -----------------------
[1] . برای تفصیل داستان قوم هود علیه‌السلام رجوع شود به سوره های هود 50-89 و شعراء 124-140؛ احقاف 21؛ فجر 3-6.
[2] . ابن خلدون، تاریخ ابن‌خلدون، ج2، ص19.
[3] . طبری، تاریخ طبری، ج1، ص208.
[4] . دایره المعارف الاسلامیه، ج6، ص210.
[5] . مجله الفیصل، شماره 22، ربیع2، 1979م، به قلم دکتر امین محمود عبدالله.
[6] . یاقوت حموی، معجم البلدان، ج3، ص221؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج1، ص118.
[7] . عبدالکریم بی آزار شیرازی، باستان شناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، ص253.
[8] . ابراهیم، 37.
[9] . عبدالوهاب النجار، قصص الانبیاء، ص105.
