نصوح از ماده " نصح " است . نصح یعنی خیرخواهی خالصانه . ناصح را که ناصح می گویند به اعتبار این است که خیرخواه خالصانه و مخلصانه است . توبه نصوح یعنی توبه خالصانه و مخلصانه ، توبه ای که تا آن عمق روح انسان توبه کند . پیغمبر فرمود مقصود از توبه نصوح توبه غیرقابل بازگشت است ، توبه ای که دوباره انسان را به گناه برنگرداند . تشبیه خوبی فرمود : توبه غیرقابل بازگشت ، مثل شیری که از پستان یک حیوان بیرون می آید .آیاشیری که ازپستان حیوان درآمد دوباره بازگشت به پستان می کند ؟ از گناه آنچنان بیرون بیایید که شیر از پستان بیرون می آید ، یعنی دیگر قابل برگشتن نباشد . این را می گویند توبه نصوح . امیرالمومنین توبه نصوح را در نهج البلاغه به این صورت بیان کرده ،فرموده است شش پایه دارد : پشیمانی شدید از گذشته ، تصمیم اکید نسبت به آینده ، حقوق خدا و حقوق مردم در گذشته را ادا کردن ، هر چه حقی از خدا فوت شده ، نمازی ، روزهای ، حجی فوت شده است ، حقوق الهی را انجام دادن ، حقوق مردم را ادا کردن ، اگر دیونی از مردم هست ، هر نوع دینی ، غیبتی از کسی کرده ای ، اینها را به هر شکلی که برایت ممکن است صاف بکنی ، دینی که باید بدهی بدهی ، اگر نمیتوانی بدهی لااقل رضایت مردم را به دست بیاوری ، غیبت اشخاص را کرده ای ، رضایتشان را به دست بیاوری ، اگر مرده و رفته اند ، به جای آن برای آنها طلب مغفرت کنی.
پی نوشت:
آشنایی با قرآن.شهیدمطهری.ج8،ص106و107